Paar jaar geleden hield ik op met te beweren dat ik vast van plan was de Vierdaagse te lopen. Hoe lang deed ik dat wél? Toch gauw een jaartje of veertig, denk ik. Af en toe maakte ik de fout er op deze plek over te schrijven. Dat ik een trainingsschema had opgesteld. Uiteraard l... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Kleurplaat
Misschien was zaterdag de laatste mooie herfstdag. Kon nog zonder jas naar buiten. Rond het middaguur zat ik op een bank op een stil pleintje bij mij in de buurt. Meer een plantsoen dan een pleintje, hoe dan ook een plek bij uitstek om zacht weg te zinken in prettig gepeins. Uit sommige bomen maken zich af en toe bladeren los die zich licht dansend naar de begane grond bewegen. Ik besef dat het lang geleden is dat ik naar vallende bladeren keek, een gedachte waarmee ik verder weinig kan, maar die wel past bij de momenten daar in het plantsoen. Er komt een jonge vrouw met een jong meisje naast me zitten. Het meisje laat zich meteen voor de bank op haar knieën zakken en spreidt een papier voor zich uit, een kleurplaat waarop een zwaaiende Sinterklaas te zien is met om zich heen vrolijke Zwarte Pieten. Ben benieuwd naar haar kleurkeuze. De vrouw geeft haar een doos met kleurpotloden en doet haar bloedrode jasje uit. Haar armen zitten vol tatoeages. Nu zie ik dat ook haar nek is geïllustreerd. Zelf ben ik niet zo van de tatoeages, maar wie interesseert dat? We kijken elkaar aan. Ze lacht vriendelijk. Ik ook. Ze heeft een warme lach en zegt: `Vannacht begint de wintertijd.’ Haar stem hoort bij haar lach. De momenten in het stille plantsoen worden nog aangenamer. Ik zeg dat ik `wintertijd’ een mooi woord vind. Zij zegt: `Maar alleen als er een echte winter bij hoort.’ Weer lacht ze. Ik knik: `Daar heb ik zin in.’ Zij zegt: `Ik ook.’ Het is altijd lekker zin in iets te delen. Ja, zo wil ik het noemen: lekker.
Columns
-
-
“Dinsdag wordt het heel erg!” Dat hoorde ik afgelopen weekend om de haverklap. En met heel erg werd bedoeld: warm. En niet een beetje warm: verschrikkelijk warm. Ik ben meteen geneigd te zeggen dat het wel mee zal vallen, maar dat houd ik voor me. Misschien valt het inderdaad ni... lees meer
-
Om alles beter te begrijpen stel ik me voor dat boeren voor mijn deur staan te toeteren en schreeuwen. Zij vinden immers dat ik iemand ben die hen zou kunnen helpen, maar dat niet doet. Waarom zouden ze anders naar mijn huis komen?
Ik zeg niet dat ik hun woede en wanhoop ni... lees meer -
In de zeer vroege ochtend, het is eigenlijk nog nacht, late nacht, ik kan niet slapen, loop ik naar thee te zoeken, zet de radio aan en hoor dat het gaat over iemand die pás ontdekt heeft biseksueel te zijn en daarom tegen van alles aanloopt. Komt door de verwarrende identiteit.... lees meer
-
Een vriend vertelt me dat zijn koffer nu ook is gearriveerd. Zelf was hij vorige week zaterdag al thuis. Zijn koffer maakte nog een omweg via Parijs, Orly Airport, en werd gisteren keurig thuis bezorgd door iemand van Schiphol. Daarvoor had hij van alles moeten regelen, maar dat... lees meer
-
Mijn boekhandelaar ziet er ontregeld uit. Hij zegt: “Het laatste halfuur kwamen er al twee keer jongens langs die vroegen of ik een heitje voor een karweitje had.”
Wist niet dat het nog bestond, heitje voor karweitje, en zeg dat het bijzonder is dat padvinders het nog doen.... lees meer -
Wat je nooit meer ziet, is bermtoerisme. Inderdaad, een woord uit een andere tijd. Niet dat ik het mis, maar mij interesseert altijd waarom iets ineens verdwijnt, niet helemaal ineens, maar wel min of meer. Er zijn natuurlijk minder bermen die zich daartoe lenen, maar zoals voor... lees meer
-
Waarom begin ik nu ineens over Arie Boomsma? In mijn omgeving zijn veel mensen die een beetje raar lachen als je Arie Boomsma ter sprake brengt. Weet niet waarom. Waanzinnig positieve man, misschien is dat het.
Ik leg het uit. Waarom ik over Arie Boomsma begin dus. -
Terwijl ik gisterochtend de kranten doornam, hoorde ik op de radio spreken over de lange hete zomer waarin we zijn beland, en een stuk of tien nationale problemen die opgelost moeten worden, terwijl er geen personeel is dat zich met die oplossingen kan bezighouden, want politiek... lees meer
-
Het flatgebouw heette een appartementencomplex. Klonk beter. We kwamen er te wonen halverwege de jaren zestig. Het lag aan de rand van Nijmegen, met de polder als uitzicht. Voor het gebouw was een grasveld met daarop een hoge vlaggenmast. Nieuwe bewoners moesten ervoor zorgen da... lees meer
-
Raar nieuw woord: Rolexroof. Terwijl ik nooit aan Ali B denk, gelukkig, nu even wel, want hij was er ooit het slachtoffer van. Horloge kostte 20.000 euro. Oog in oog met de struikrovers stond hij het meteen af. Met zijn collega Lil Kleine was ook zoiets aan de hand. Het fijne er... lees meer
-
Twee jaar geleden was de heer Remkes (`brandjesblusser’) voorzitter van een commissie die zich boog over de stikstofkwestie. Titel eindrapport: Niet alles kan overal. Ik weet nog dat ik dacht: graag was ik daar zelf mee gekomen. Kraakheldere woorden die werkelijk in ied... lees meer
-
Overal hier in huis staan of liggen boeken, maar er is één kast met daarin de boeken die ik altijd meteen wil kunnen vinden. Om het een beetje pathetisch te zeggen: de boeken van mijn leven. Al die boeken ken ik door en door, maar ik wil ze telkens nóg beter kennen. Daarom ga ik... lees meer
-
Wanneer het was, weet ik niet meer, waarschijnlijk langer dan tien jaar geleden: er was een landelijke staking van het openbaar vervoer, een harde actie. Al weken van tevoren over gesproken, kranten stonden er nogal vol van, maar er was één iemand die dacht dat het niet zo’n vaa... lees meer
-
Mijn huisarts zegt nooit dat ze het best moeilijk vindt haar praktijk `zo optimaal mogelijk’ te laten functioneren. Ze is geen klager. Maar ik merk het natuurlijk wel. Bijvoorbeeld aan haar assistent (m/v/x). Begin dit jaar belde je naar de praktijk, vertelde je de assistent dat... lees meer