Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Knap

Het zal niemand ontgaan zijn dat volgende week het Rijksmuseum weer opengaat. Ik verheug me erop, niet op de opening, nee zeg, maar op een bezoek. De eerste keer dat ik er kwam, was ik acht. Ik was misdienaar in de kapel van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen en eens per jaar gingen wij, misdienaars, een dagje uit, onder leiding van een strenge non die ons op orde hield. Het misdienaarreisje. Waarschijnlijk een verdwenen woord. Het Rijksmuseum was een van de bestemmingen. Toen zag ik De Nachtwacht voor het eerst in het echt. Vanwege de naderende opening van het museum kwam ik de afgelopen weken vaak een foto tegen van het befaamde schilderij van Rembrandt en telkens besefte dat ik er niets aan vind. Dat mag niet, geloof ik, maar dat kan me niet schelen. Ik zie heus wel dat het knap is, qua licht en perspectief, maar daarmee houdt het voor mij op. Mensen kunnen het woord `knap’ gewichtig uitspreken, met een bolle a en een p die bijna uit elkaar ploft. Inderdaad, zo knáp vind ik De Nachtwacht. Ik houd erg van veel werk van Rembrandt, maar dit schilderij hoort er niet bij. Misschien begon het al tijdens het misdienaarreisje. Ik kende De Nachtwacht natuurlijk van koektrommels en geborduurde lappen achter glas, maar toen ik ervoor stond, voelde ik grimmige teleurstelling. Dat kwam ook doordat ik merkte dat iedereen om me heen - en dat waren nogal wat mensen - het schilderij vereerde. Verering is iets anders dan bewondering. Ik bewonder graag, maar kan niet goed tegen verering. Vond ik een nuttig inzicht. 

Columns

  • Sommige straatmuzikanten kúnnen het. Hier in de buurt zit vaak een man ineengedoken op een krukje virtuoos te spelen op een snaarinstrument dat op een luit lijkt, maar ook wat van een gitaar heeft. Geen idee waar de man vandaan komt, niet uit Nederland in elk geval. Hij zingt niet. Waarschijnlijk... lees meer

  • Zelden kom ik nog in situaties terecht waar zich samenzang voordoet. Nog niet zo lang geleden waren er nog weleens feestjes waar iedereen ver na middernacht enthousiast met de muziek meezong, maar dat gebeurt nauwelijks meer. Ik weet nog niet of ik dat betreur. In de eerste fase van mijn leven wa... lees meer

  • Van alles waartegen ik me verzet, kan ik me tegen onredelijkheid het krachtigst verzetten. Maar omdat het om onredelijkheid gaat, is dat verzet het meest zinloos. Met onredelijkheid kun je immers niets. Vrijdagavond las ik in de NRC een interview met Bert Meerstadt, topman van de Nederlandse Spoo... lees meer

  • Mensen onderbreken is haast nooit goed. Denk aan de mop! Vertellen is een kunst, een mop vertellen helemaal. Mijn relatie met de mop is broos. Kan er helaas alleen naar luisteren als die goed wordt verteld. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen. Als ik mijn omgeving ruim zie misschien twee of... lees meer

Pagina's