Tegen overbodige woorden die een ander woord belangrijker of zoiets moeten maken, verzet ik me telkens weer. `Met oprechte deelneming’ vind ik al moeilijk, zeker op een voorgedrukte kaart, maar alleen `met deelneming’ is niks.
Dit weekend botste ik weer tegen `onafhankelijk... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Knik
Veel uit mijn leven herinner ik me nadat ik éérst de muziek hoorde die die herinneringen oproept. Soms hoef ik alleen maar over die muziek te lezen en ben ik meteen twaalf of twintig of zie ik mezelf nogal stamelend dansen op mijn dertigste verjaardag. Vaak weet ik ook wat ik dacht of voelde toen ik in aanraking kwam met muziek die ik meenam naar de toekomst. Die toekomst is nog volop aan de gang en veel van de muziek waarover ik het nu heb, is nog steeds in mijn buurt. Deze dagen gingen twee musici dood naar wie ik graag luisterde, nog. Eergisteren de toetsenist van The Doors die 74 werd, Ray Manzarek, en een paar dagen eerder Ronald Splinter, gitarist van de Nederlandse band The Outsiders, die maar 64 mocht worden. Ronald klinkt ineens zo plechtig. Ronnie. Van hun bands kwam in 1967 de eerste langspeelplaat uit. En die had ik. Aan het einde van dat jaar werd ik vijftien. De muziek van The Outsiders was vooral hard en ruig, met fascinerende poëtische uitstapjes. Ik zat op het gymnasium en snapte dat dit een nuttige opleiding was, maar had die muziek er wel bij nódig. En die plaat van The Doors draaide ik op mijn nieuwe kamer. We waren net verhuisd, naar de rand van Nijmegen, met uitzicht over de polder. Het begon herfst te worden, maar de zomer was nog niet echt voorbij. Ik wist zeker dat er eindelijk een geheel ándere tijd in mijn leven was aangebroken. Ik luisterde naar de melodieuze, geheimzinnige, soms donkere rockmuziek van The Doors. Ik sta voor het raam. En knik. Naar die nieuwe tijd dus. Gretig.
Columns
-
-
Terwijl ik vaak met het openbaar vervoer reis, zit ik zelden in een bus. Slappe beginzin, maar hij moest even. Wie deze week met de trein van het westen van het land naar het zuiden wilde, raakte in Utrecht in een probleem verzeild, want de trein ging niet verder, wegens gepland... lees meer
-
Tot mijn grote vreugde woon ik in een straat waar vaak opnamen gemaakt worden voor een speelfilm. Waarom die vreugde? Natuurlijk vanwege mijn verslaafdheid aan verwondering en ook omdat ik ervan houd als de echte en bedachte werkelijkheid door elkaar heen lopen.
-
Knutselproject – dat is het woord ervoor, hoorde ik later, toen in mijn leven geen ruimte meer was voor knutselprojecten. Ik sta stil bij de herfstdoos, een knutselproject dus. Ik zag er gisteren kinderen mee lopen. Misschien zaten er in die dozen iets anders, maar aan de buiten... lees meer
-
Vraag me niet hoe het kan, maar ik wist het: gisteren was het de Internationale Dag van het Handen Wassen! Uiteraard zocht ik op of het waar was. Was het. Soort feestdag: we vieren het belang van goede hygiëne. Nooit bij stilgestaan dat zoiets gevierd kan worden, maar daarom all... lees meer
-
Wat is er met je aan de hand als je nooit zenuwachtig bent? Is dat een kwaliteit?
Als ik me zoiets afvraag, moet ik natuurlijk eerst naar mezelf kijken. Daar kan ik trouwens al zenuwachtig van worden, want ik weet dat ik altijd wel iets zie wat anders moet, maar ja, hoe dan... lees meer -
Dierbaar collega wordt 40 en stuurt een uitnodiging rond voor een feest: een filmavond met dansen na. Ik slaag er nog steeds niet in me te identificeren als danstype, maar vanaf de zijlijn zal er vast genoeg te beleven zijn.
In deze veronderstelling werd ik gesterkt toen ik... lees meer -
In de boekwinkel kocht ik gisteren Hoe houd je je hart zacht van journalist en documentairemaker Natascha van Weezel. Het boek heeft ook een ondertitel: Een pleidooi voor het radicale midden in tijden van oorlog. De boekhandelaar en ik hebben het even over de z... lees meer
-
Volgens mij is het een oud plan. Meer dan een plan, het kwam ook tot leven: post- en pakketbezorgers bezorgden niet alleen post en pakketten, maar hielden ook een beetje in de gaten wat er in een buurt aan de hand was. Als ze zagen of vermoedden dat er ergens moest worden ingegr... lees meer
-
Bekend tafereel in onze supermarkten: man of vrouw met een vuilniszak vol blikjes voor de statiegeldmachine, soms twee vuilniszakken. Tafereel heeft een dreigend onverstoorbare uitstraling. De gang van zaken verdraagt geen communicatie, er is geen ruimte voor de vraag: “Duurt he... lees meer
-
Wist niet dat Wij houden van Oranje door Hans van Hemert, maandag overleden, was geschreven. Ja, André Hazes zingt het, maar ik dacht dat hij het ook schreef, in ieder geval de tekst. De zin `Wij houden van Oranje om zijn daden en zijn doen’ vind ik een typische Hazes-z... lees meer
-
Eerste aan wie ik denk: Natasja Froger!
Maar nu sla ik een paar stappen over. Ik moet beginnen bij verkeersminister Barry Madlener, die niet alleen wil dat onze auto’s lekker over de snelwegen kunnen jakkeren, maar ook dat alle fietsers een helm dragen. Niet alleen fietsers... lees meer -
Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat ik het in mijn puberteit ontwikkelde: als iets waar is maak je het nog meer waar door erover te praten. Voorbeeld: als het weer eens uit was met een meisje en ik gezelschap van mijn vrienden nogal stilletjes was, vroegen die: “Is er... lees meer
-
We doen veel `voor de zekerheid’. Ik ook. Daarom zocht ik gisteren minstens een uur naar de plek waar ik mijn zoveelste coronaprik ging halen, een kolossaal bijna leeg kantoorgebouw waarin op de begane grond een priklocatie was ingericht, één beknopte ruimte waar alles dicht op... lees meer
-
Voor het eerst zit ik met een compliment in mijn maag.
Het begint voor een open brug. Ik sta daar op mijn fiets te wachten tot die weer dichtgaat. Naast me staat een sportieve tomaatkleurige auto waarin een man zit die het raampje aan mijn kant naar beneden laat zakken. Hi... lees meer