Wanneer ik mijn straat in fiets, moet ik uitwijken voor een ander fietser, een jonge vrouw die nogal stamelend aan het verkeer deelneemt. Geeft verder niet, veel gebeurt niet expres. Ze verontschuldigt zich bovendien, in het Engels met een zwaar Spaans accent. Op de stoep staat... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Pelikaan
Vroege stille ochtenden zijn me dierbaar. Mijmermomenten waarin ik graag verdwaal, terwijl ik door de buurt loop en nauwelijks mensen zie. Nu dringt zich ineens een verandering op. Komt door iets kleins wat niet klein is. Op het trottoir naast het fietsbed ligt een roze pelikaan. Geen echte, het is wat veel mensen `een knuffel’ noemen. Woord van niks, een te snelle en ook te makkelijke samenvatting van een innige, broze, niet te delen beleving. Ik kijk weleens naar pelikanen, in de dierentuin, en deze lijkt er niet echt op. Het is er een nogal kleine en smalle variant van. Een tochtstrip voor een kattenluik. Doet er allemaal niet toe, de pelikaan valt me op en ik weet ook waarom. De functie ervan is zichtbaar. Hij ziet er warm uit, misschien niet zo lang geleden ontsnapt uit een vluchtige kinderomhelzing. Terwijl ik ernaar kijk, meen ik hem ook te ruiken, een zachte, tere geur. Duidelijk, deze pelikaan heeft zich van iemand losgemaakt. Op het fietspad dus: de peuter of de kleuter zat waarschijnlijk achterop, er was enige haast of iets anders ontregelends aan de hand, het is hoe dan ook niet meteen opgemerkt dat de dunne pelikaan ineens een eigen leven kreeg op dit vroege uur. Wat te doen? Misschien is er ergens verdriet aan het ontstaan? Ik kan de pelikaan meenemen, maar weet niet hoe ik de vondst openbaar moet maken. Een advertentie is wat veel, meen ik. Het beste is hem te laten liggen. Misschien keert de eigenaar straks zoekend terug. Ik denk aan mezelf, bijna zestig jaar geleden. Ik ken de paniek.
Columns
-
-
Het bestaan van de `zwaaisteen’ was mij onbekend en dat het gisteren Nationale Zwaaidag was, wist ik ook niet totdat ik er in deze krant over las. Telkens neem ik me voor dit soort dagen in mijn agenda te noteren, Nationale Complimentendag, de Dag van het Brood, Secretaressedag,... lees meer
-
Het nieuwe kabinet begint langzamerhand op volle toeren te draaien, de hoedjes voor Prinsjesdag zijn al in de maak, maar als ik voor de teambuilding binnen `de ploeg’ had gezorgd, stond ik tegen een lege kartonnen doos te schoppen.
Komt door schaduwpremier Wilders. Die zegt... lees meer -
Met mijn warme belangstelling voor conclusies waaraan niemand iets heeft, terwijl er hard aan gewerkt is, lees ik over een onderzoek naar wat er gebeurt als we blozen.
Een van de bevindingen is dat je niet bloost om wat anderen van je denken als je iets gênants zegt, doet o... lees meer -
Als de NS waarschuwt dat reizigers rekening moeten houden met vertragingen (`pittig najaar’) is het heel erg menens. Onaangekondigd deed zich voorheen al veel oponthoud voor en door het nu van tevoren te zeggen, lijkt het legitiem: “Niet zeuren, u wist ervan en moet ons er verde... lees meer
-
Wie Dikkie Dik is, weet ik. Ja nou! Tijdens zeer jeugdig familiebezoek speelt deze rode kater een prominente rol: met volle aandacht de boeken bekijken waarin zijn avonturen getekend zijn, kleine verhaaltjes met een behapbare thematiek.
-
Al ruim veertig jaar lukt het me te werken zonder dat iemand zegt wat ik moet doen. Zeer Zelfstandig zonder Personeel. Ja, dagelijks een column naar de krant sturen, maar dat is geen verplichting, dat hoort bij mijn manier van leven. Ik heb ook afspraken met mijn uitgever en een... lees meer
-
In het actualiteitenprogramma op de radio werd gisterochtend iets na half 8 overgeschakeld naar een basisschool in Den Bosch. In regio zuid is het nieuwe schooljaar begonnen en de school in Den Bosch was uitgekozen om dat te vieren. De staatssecretaris kwam en er werden ballonne... lees meer
-
Weer een tijdperk dat is afgesloten. Zeggen we vaak over tijdperken, maar er zijn er ook veel. Nu een vol legendarische namen, allemaal verbonden met tragiek en schandalen, ook onvoorstelbaar geluk, maar vooral verwoestende relaties en veel schemerige incidenten, Romy Schneider,... lees meer
-
Een vrolijke foto die je bijblijft. Dinsdag kwam die ons onder ogen: al die blije en trotse Olympische sporters op het bordes van het paleis rond de lachende koning en de koningin.
We herinneren ons een andere foto, ook op dat bordes gemaakt, niet zo lang geleden: het nieu... lees meer -
Zal vast bij de woorden van het jaar 2024 gaan horen: treinrukker. Ik reis vaak per trein, maar ik heb er nog nooit een gezien. Kan zijn dat ik niet goed heb opgelet, meestal zit ik te lezen of staar ik naar buiten, diep in gedachten verzonken. Ben trouwens blij dat ik dat er no... lees meer
-
Wat me tegenstaat, is in een ziekenhuis in het restaurant te gaan zitten. Of restaurant, groot woord: restauratie. Liefst wil ik meteen weg uit het gebouw. Er wordt daar prachtig werk verricht, ik heb er grote bewondering voor, maar alles benauwt me, zeker het vooruitzicht dat i... lees meer
-
Het hoort bij de zomer: op een bevriend huis passen. Niet zozeer op het huis, maar op wat daarin of daaromheen leeft, planten en vooral de poes. En natuurlijk van de kranten een stapeltje maken en de post ordenen, als daar sprake van is.
-
Aan de tips die we krijgen om ons te wapenen tegen de hitte, voeg ik graag toe dat het ook helpt als we denken aan de natte, kille eerste helft van het jaar, toen we haast niet konden ophouden daarover te klagen. En hoe we verlangden naar `een echte zomer’. We werden een paar ke... lees meer
-
Nog niet zo lang geleden inspireerden grote sportevenementen me meestal meer aan sport te gaan doen en dat deed ik ook, maar altijd te kort, omdat ik vond dat ik het ineens weer te druk had met allerlei andere bezigheden. Nu ik dit noteer, weet ik zeker dat ik het allemaal beter... lees meer