Sympathiek

Vaak denk ik dat ik een heleboel niet kan inhalen. Dat heeft niets met mijn leeftijd te maken, maar met mijn instelling. Met keuzes die ik maak. Of met keuzes die me overkomen, want zo is het natuurlijk ook wel weer: soms is het net of een keuze voor mij kiest en niet andersom. De Amerikaanse auteur Stephen King wil dat zijn nieuwe roman Joyland alleen maar in de boekhandel verkrijgbaar is. Er komt geen digitale versie van. Dit is afwijkend gedrag dat me zeer geruststelt. Het is lang geleden dat ik iets van Stephen King gelezen heb. Zijn boeken vind ik fascinerend, meestal spannend, maar hij heeft me iets te veel woorden nodig. Ik snap wel waarom hij zo populair is. Daarom heeft hij ook iets te eisen. Dit bijvoorbeeld. Ik vind het sympathiek dat hij het doet, zonder dat ik goed kan uitleggen waarom. Als ik een contract voor een nieuw boek teken, geef ik ook toestemming voor een digitale versie ervan. Daar krijg ik ook geld voor. Ik heb nog nooit een digitale versie van een van mijn boeken gezien, sterker nog, ik weet niet een, twee, drie hoe ik eraan kom. Dat laatste is natuurlijk dom en ik moet me ook schamen, maar toch doe ik dat niet, Dat komt door de ordening die ik in mijn leven heb aangebracht: dit wel, dat niet. Die ordening achtte ik noodzakelijk omdat mijn hoofd veel te vol begon te raken. Gisteren zei iemand tegen me dat ik even een appje moest dowloaden. Een paar weken geleden zou ik lichte paniek voelen bij die woorden, maar die tijd is voorbij. Dat besefte ik tijdens een wandeling langs zee