Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Wil

Als ik lees over de mazelen en de `Biblebelt’ en wat God wil en wat niet, probeer ik het simpel te houden, want zo is alles het best te begrijpen. Vooral niet verontwaardigd doen, want dat helpt niet, bijna nooit trouwens – meestal is verontwaardiging een vorm van onmacht. Allereerst: als God wil dat iedereen alles zelf moet weten, dan moet iedereen ook alles zelf weten. Dan: als God wil dat de mens iets heeft uitgevonden om kinderen niet ziek te laten zijn, dan zal God dat wel niet voor niets gewild hebben. Als God wil dat kinderen nog niet in staat zijn zelf beslissingen te nemen, zal God ook wel willen dat we daar verstandig mee omgaan. Als God wil dat we verstandig handelen, moeten we dat ook doen. Máár dan keer ik weer terug naar het uitgangspunt: als God wil dat iedereen alles zelf moet weten, moeten we ook alles zelf weten. Wil God dat wel? Wil God dat ik me dit afvraag? Wil God dat ik dit ingewikkeld vind? Mag ik dit ook zelf weten? Maak ik een, zoals dat heet, denkfout als ik denk dat God wil dat iedereen alles zelf moet weten? Ik heb er geen verstand van, maar heb altijd geleerd dat de vrije wil het belangrijkste is dat God ons gaf. Maar gaf hij ons die wel? Hofpredikant Carel ter Linden, een hoge dominee, denkt inmiddels van niet, want God heeft ons niet geschapen. Ik geloof dat ik de mazelen heb gehad, maar mijn ouders zullen me er vast tegen hebben laten inenten, maar ja, we hebben niet alles in de hand. Waarschijnlijk lag ik in bed met de avonturen van Flipje, het fruitbaasje uit Tiel.

 

Columns

  • Of het nog te zien is, weet ik niet – zit niet vaak voor het televisietoestel, maar het programma Hello Goodbye vind ik aantrekkelijk. Ik hoop dat het altijd blijft bestaan. Joris Linssen spreekt mensen aan die op Schiphol wachten op familie of vrienden die een tijdje o... lees meer

  • Er doet zich weer een nieuw type mens voor: de gevallen oudere. Hoe gaan we daarmee om? Hoe gaat de gevallen oudere met zichzelf om? En altijd wil ik weten: wanneer ben je oudere? Wat er aan de hand is als je gevallen bent, is hartstikke duidelijk.

  • Ben je of word je? Ben je kunstenaar of word je dat? Of wil je dat? Laatste wil niet altijd zeggen dat het lukt. Ik vraag het me soms, nee, vaak af wanneer ik ouders met kinderen zie. Iedereen kan zomaar ouder worden, niet zelden gebeurt het zelfs per ongeluk, maar dat wil aller... lees meer

  • Al een paar weken staat een groot deel van onze autovrije straat vol bedrijfsbusjes, want een stuk of vijf huizen worden sterk onder handen genomen, van binnen en van buiten.

  • Graag prijs ik vaak de foto- en filmgenieke omgeving waarin ik woon, bruggetje, water, fijn uitzicht over dat water. Ieder dag minstens twee bruidsparen. 
    Ik sta heus niet de hele dag voor het raam, maar als ik er een zie, moet ik er altijd even naar kijken. Het is geen rom... lees meer

  • Duwen

     

  • Heb je vaker: je denkt pas weer aan iemand als hij gestorven is. Hier dus `hij’, want ik het heb het over Kars Veling (mooie, knoestige Oudhollandse naam), in 2002 de eerste lijsttrekker van de pas opgerichte ChristenUnie.

  • In een van de tuinen van het Rijksmuseum staat een telefooncel, niet in gebruik, je kunt er niet eens bij komen, maar het is een herinnering aan een tijd die voorbij is.

  • Je moet een dringende reden hebben als je afzegt voor Lowlands, dat avontuurlijke en vriendelijke festival. Ik ben er zelf paar keer geweest en terwijl ik niet van grote groepen mensen houd, had ik er daar geen last van. Twaalf jaar geleden was ik er voor het laatst, als – ik ve... lees meer

  • Toen mijn bevriende buurman en ik gisterochtend van de sportschool naar huis liepen, zei hij, op zijn horloge kijkend: “Nog een uur.”
    Ik vroeg wat hij bedoelde, want dat vraag ik tegenwoordig altijd als ik iets niet begrijp.
    Hij antwoordde dat dan het hitteplan van kra... lees meer

  • Maand of drie geleden gaf een razendsnelle scooter me geen voorrang en vloog ik nogal schokkend door de lucht en knalde daarna verstrengeld met mijn fiets op het wegdek. Daarom mag ik nog steeds niet zwemmen. Wond op scheenbeen verdraagt dat niet. Op die plek voltrekt genezing z... lees meer

  • Weet niet meer in welke krant ik het las, klein bericht in de marge van het grote nieuws: Man aangehouden die in een supermarkt andere man het ziekenhuis had in geslagen. Eerste drong voor, tweede sprak hem daarop aan, ruzie, klappen, ziekenhuis. Mishandelde man nog steeds in kr... lees meer

  • Doordat ik fanatiek aan sportbeoefening doe, beweeg ik me net wat te vaak beetje gehavend door het dagelijks leven: iets met de rug of enkel, schouder die niet op topniveau meewerkt. Laat ik het zo zeggen: het is aan me te zien. Heeft voor- en nadelen.

  • De terugkeer van televisieseries die tijdje geleden populair waren, hebben een geruststellende uitwerking op ons. Ik las het ergens, het is onderzocht. Als ik het goed onthouden heb, gaat het bijvoorbeeld over Baantjer. Die geruststelling hebben we nodig in de ons omrin... lees meer

  • Soms probeer ik me voor te stellen hoe ik op Nederlands nieuws zou reageren wanneer ik lange tijd in een ver buitenland was geweest. Nederlands nieuws, zeg ik, want het voortdurend rampzalige wereldnieuws is me uiteraard niet ontgaan.

Pagina's