Aanbieding

In de supermarkt kom ik een kennis van lang geleden tegen, op de vleesafdeling. Niet is lang geleden, maar soms wel. De supermarkt vind ik niet de plek bij uitstek voor ontmoetingen, behalve als je kunt rekenen op de stilzwijgende afspraak elkaar vluchtig te groeten. Als het meer dan dat moet worden, kan zich onrust van me meester maken.
De kennis van lang geleden is aardig en ziet er energiek uit. Al na een paar algemene zinnen zegt ze dat haar man weg is. We weten wat met `weg’ wordt bedoeld, het is ieders anders dan op reis. Weg is weg en er is verdriet en woede en onzekerheid en ga zo maar door. Ik wist niet dat ze een man had, ja, nog langer geleden dan lang geleden, maar die was ook weg. Ze zegt dat het `best goed’ met haar gaat. Ik zoek naar een compliment, maar kan er niet zo snel een vinden.
Ze zegt: `Hij was de laatste jaren bijna altijd dronken.’ Ik knik en probeer over die woorden na te denken. Het antwoord op de vraag hoe te leven bestaat niet. We moeten alsjeblieft niet denken dat dat wel zo is.
`Maar als hij niet dronk, was hij hartstikke leuk.’
Weer knik ik, maar voel dat ik niet te enthousiast moet doen. Als hij niet weg was, had ik dat misschien wel gedaan.
`En op een dag ging hij.’
Ze zwijgt even, we kijken naar het rundergehakt dat in de aanbieding is. Ze heeft dus niet gezegd dat hij weg moest, hij ging zelf. De kennis van lang geleden is niet iemand om in de steek te laten. Daar is ze te aardig voor.
Het is tijd ons weer met onze boodschappen bezig te houden, want het leven gaat door. Ze zegt: `Hij heeft een vriendin op internet gevonden.’
Ik weet dat zoiets een normale gang van zaken is, maar nu vind ik het iets tragisch hebben, ik weet niet waarom. We nemen afscheid en even later loopt zij haar lente in en ik de mijne.