Aandacht

Misschien is het vandaag weer voorbij, maar gisteren en eergisteren ging het vaak over de schoenen van vicepremier Hugo de Jonge, de verse minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Hier en daar werden ze rock-‘n-rollschoenen genoemd, maar schoenen zijn alleen maar rock-‘n-rollschoenen als ze een eenheid vormen met degene die ze aan heeft. Is hier niet het geval. Het is een parmantige keuze van deze nieuwe minister. Laten we eerlijk zijn: wie had hiervoor van Hugo de Jonge gehoord? Dat had hij zelf ook wel in de gaten en hij dacht dus: ik moet iets doen!
Als we naar de bordesfoto kijken valt hij bij de andere mannen op. Die hebben min of meer hetzelfde aan en het springt weer eens in het oog wat voor een potsierlijk kledingstuk de stropdas is. Als altijd hebben de vrouwen er meer werk van gemaakt. Het is prettig om te zien wat dat dan is.
Er zijn specialisten die etiquettespecialisten worden genoemd of zichzelf zo noemen, en die vinden de schoenen van Hugo de Jong schandalig. Je doet dat immers niet, aandacht trekken terwijl je naast de koning staat. Dat laatste lijkt me onzin, het eerste niet. Het is duidelijk dat Hugo de Jonge die aandacht nodig heeft, het is andere aandacht dan voor zijn beleid, als dat er al is.
Uiteraard denken we aan de heer Plasterk die in vorige kabinetten mee mocht doen. Toen hij cultuur in zijn portefeuille had, zagen we hem bijna altijd met een hoedje op. Blijkbaar vond de heer Plasterk dat artistiek. We zijn ook de baard niet vergeten waarmee hij eens na een zomer terugkeerde. Hij deed toen net alsof hij niet in de gaten had dat die baard er was. Ook hier was het een aandachtkwestie. Hugo de Jonge geeft aanleiding tot lichte bezorgdheid.