Aangeschoten

De persconferentie van vanavond zal verhelderend zijn, maar waarschijnlijk beginnen we op 1 juni aan het Nieuwe Normaal. Zitten we nog een beetje met aanstaande donderdag. Een straatenquête zou kunnen duidelijk maken dat maar weinig mensen een idee hebben over welke hemelvaart het op Hemelvaartsdag gaat, maar we willen die dag wel op volle kracht vieren en naar buiten, alsjeblieft naar buiten. Maar ja, donderdag valt niet binnen het Nieuwe Normaal, maar ik hoorde dat uitbaters van strandpaviljoens zich er niets van aan willen trekken, want het is genoeg geweest: “Dan komt de politie maar langs!” Of dat laatste gebeurt, weet ik niet, want hoe moet dat dan? Met de ME? (Is dan in de omgeving van Den Haag meteen een goede oefening voor Prinsjesdag. Hoeft dat de dag ervoor niet meer.)
Het café hier op hoek houdt zich wel aan 1 juni. Gisteren liep ik er weer langs en tot mijn schrik zag ik dat ze nog steeds aan het schilderen zijn. Ik sta mijn hoofd om de hoek: “Wordt toch niet te nieuw, jongens? Moet allemaal wel naar café blijven ruiken.” Gelukkig zag en rook ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Zij wel, want: “Het wordt puzzelen straks.”
Snapte ik, het is een klein, smal café, er moeten keuzes gemaakt worden. Dat gebeurt bij de deur, begrijp ik. “We moeten vragen wat de bedoeling is. Alleen maar een kopje koffie of ga je een tijdje aan de bar staan drinken?” 
Ik zag de kwestie voor me: “Dus als ik beloof dat ik van plan ben lekker aangeschoten te raken, kan ik gewoon naar binnen?”
De jongen van het café knikte: “Voor ons is dat wel makkelijk.”
We zwegen even, waarschijnlijk om het inzicht te verwerken dat het Nieuwe Normaal ook voor nieuwe problemen kan zorgen. Ook thuis.