Aanstellen

In deze tijd mag je je niet meer tegen te veel verzetten. Een best belangrijke vraag is wat ertoe doet en wat niet. Ik ben geen liefhebber van woordspelingen, maar mij hoor je niet over `Woningsdag’. Nee. Ik begrijp dat `Balkoningsdag’ ook is overwogen. Prima. Hoe ik mezelf die dag op de stoep voorstel terwijl ik hard het Wilhelmus zing, daarover een andere keer. 
Ook geen negatief woord over de gang van zaken die drive-thru heet. Dus dat je met je auto bij een boerderij gaat staan wachten totdat je van een hengel een doosje aardbeien of een zak asperges mag pakken. Als je daarmee de boeren kunt helpen, prima. En je helpt jezelf natuurlijk ook, want je houdt van aardbeien en asperges of andere producten van het land. Dat het drive-thru heet, neem je op de koop toe. Ik zit niet graag in mijn auto ergens op te wachten, zeker niet in een lange rij, maar wat moet moet. 
Deze week hoorde ik een boer die zei dat hij aan de drive-thru graag `een stukje beleving’ wilde koppelen. Dan mocht je na het betalen en ontvangen van de aardbeien of asperges of een ander product nog even door de weilanden rijden, langs de koeien en zo. Voor mij ging dat net iets te ver, een stukje beleving. Behalve dat natuurlijk alles een stukje beleving is, álles, wil ik niet dat deze woorden in mijn nabijheid worden uitgesproken. 
Misschien wordt een stukje beleving wel verplicht in de drive-thru. En kun je gewoon niet weg uit die rij, behalve als je wild door een hek jakkert, zoals in een sterke gangsterfilm, maar daarmee help je de boer uiteraard niet. En je redt het niet als je zegt dat dit voor jou ook een stukje beleving is.
Hier in huis roepen ze dat ik me niet moet aanstellen. Gelijk hebben ze!