Acryl

Zelf heb ik nooit bij- of omscholing overwogen, maar ik snap het belang van het aanbod. Stond ik weer eens bij stil tijdens het lezen van een interview met Karien van Gennip, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Ze heeft al een tijdje een potje waaruit mensen een scholingsbudget kunnen krijgen. Dus voor cursussen en opleidingen. En dat zijn er nogal wat. Bijvoorbeeld een cursus wimperextensions. Als je in een schoonheidssalon wilt werken is, het belang dat je die vaardigheid onder de knie hebt. Ook nagelstyling met acryl gel. Is populairder dan de basisopleiding verpleegkunde. Is opmerkelijk, maar de minister zegt dat ze daar niet over gaat.
De kop boven het interview, in De Volkskrant van gisteren, luidt: `Als iemand een diepe motivatie heeft coach te worden, kan dat.’ 
Interessante kwestie, want er zijn nogal wat coaches in dit land. Ik lees er altijd met gealarmeerde aandacht over. Als je het aantal en de soorten op een rijtje zet, weet je zeker dat fundamentele onzekerheid volkskwaal numero uno is.
Mij houdt bijvoorbeeld bezig wat een wandelcoach doet. Beroep bestaat. Is een opleiding voor. Het is dat ik er geen tijd voor heb, maar graag zou ik kennisnemen van wat daar gedoceerd wordt. Ben ook benieuwd hoe de cursusleider spreekt, zelfs hoe die eruitziet. Er moet sprake zijn van een wandelvriendelijke uitstraling. En uiteraard een grote mate van monterheid. Wat me vervolgens licht fascineert is wie een wandelcoach raadpleegt.
Zo nu en dan maak ik een wandeling. Wanneer denk ik: dat kan beter? Ik neem contact op met de wandelcoach, wat verwacht ik dan? Wat zou ik kunnen horen waar ik zelf geen seconde aan gedacht heb? Ja, gespannen wil je dat dan weten!