Afgeleid

Hoe dun de pannenkoek ook is, hij heeft altijd twee kanten. Dat zei de politiewoordvoerster Ellie Lust dinsdagavond in het praatprogramma Pauw. Het ging over de twee mannen die op een brug in Arnhem waren aangevallen door een groep jongens. Een van die twee mannen zou het eerst geslagen hebben, aldus de advocaat van een van de jongens. Het was even stil aan tafel. Waarschijnlijk dacht iedereen na of het van belang was wie het eerst sloeg. En toen zei Ellie Lust het dus: “Hoe dun de pannenkoek ook is, hij heeft altijd twee kanten.”
 Presentator Pauw lachte ontspannen en prees het nieuwe spreekwoord vragend. Ellie Lust heeft niet veel humor in huis, maar zei dat het goed was dat het allemaal uitgezocht werd, of zoiets. Dat bleek de betekenis van haar spreekwoord. Misschien was de zegswijze voor Ellie Lust heel gewoon. Ik bedoel dat ze het vaker zegt. Het is een dooddoener, maar heeft toch enige zeggingskracht, want je wordt er een moment door afgeleid.
Misschien is het aan te bevelen zoiets te zeggen als je met de mond vol tanden staat. (Vond ik als kind trouwens ook erg raar: met de mond vol tanden staan.) Het is een vorm van creativiteit. Zelf kwam ik daar een beetje bij in de buurt toen ik me met een kapotte wekker bij de klantenservice van een warenhuis meldde. Daar wilde een nare mevrouw met Bassiehaar me geen service verlenen en toen zei ik: “Is een wekker die niet wekt, nog wel een wekker.” Deze woorden hadden een vreemd effect, maar toch was ik er tevreden over. Ze zijn niet zo goed als wat Ellie Lust zei, maar als we nergens over kunnen praten, zijn ze effectief inzetbaar.
De mevrouw van de klantenservice belde de beveiliging, maar dat is een ander verhaal.