Afgrond

Tijdens de Algemene Beschouwingen in september 2011 liep Jolande Sap, toen fractievoorzitter van GroenLinks, naar de interruptiemicrofoon met een stekkerdoos en stekker om daarmee de uitdrukking `ergens de stekker uit trekken’ te illustreren: ze trok de stekker uit de stekkerdoos. Daarmee bracht ze de zegswijze voorgoed om zeep.
Deze dagen heb ik het vaak horen zeggen, dat Rutte de stekker enzovoort. In iemand die dat zegt, raak ik meteen iets minder geïnteresseerd. Zal gisteren ook regelmatig te berde zijn gebracht tijdens het debat in de Tweede Kamer. Het is trouwens niet om die reden dat ik het niet volgde. Ik kan niet tegen `er had dit’ en `er had dat’ en `misschien had u’. Jaahaa, maar dat is niet gebeurd. Ik huiselijke kring raak ik daardoor ook altijd geïrriteerd: `We hadden veel eerder een loodgieter moeten bellen.’ Hartstikke waar, maar dat hebben we niet gedáán!
15 of 22 november, dan mogen we weer stemmen. Dat het zo laat is, komt ook doordat in Nederland altijd enorm rekening gehouden wordt met vakanties. En het zijn er héél veel! En daardoor kan er héél veel niet.
Praatprogramma’s zijn te mijden uitzendingen, maar de komende tijd helemaal. Politici die stemmen willen winnen, zijn meestal moeilijk om aan te horen, ook vanwege de afgrond tussen wenselijkheid en werkelijkheid.
Mooi voorbeeld is het voornemen van Attje Kuiken en Jesse Klaver om samen de verkiezingen in te gaan. Vandaar al die foto’s waarop ze elkaar omhelzen of op het punt staan dat heftig te gaan doen. Ik houd niet van het woord `knuffelen’, maar het is me allemaal te knuffelachtig. Beiden partijen draag ik een warm hart toe, maar we weten dat het probleem in Brussel zit en Frans Timmermans heet.