Afstandje

Aan het woord workshop heb ik lichte hekel. Klinkt zo pretentieus en veel te deftig, Maar goed, af en toe krijg ik de vraag of ik een workshop Schrijven wil geven. Schrijven met een hoofdletter, want dan is het menens. Kan zijn dat het gaat over schrijven van verhalen, maar ook schrijven in het algemeen: hoe maak je op papier zo duidelijk mogelijk wat je duidelijk wilt maken? Daar houd ik me graag mee bezig, ook omdat ik een pesthekel heb aan bijvoorbeeld een brief die voor mij bedoeld is terwijl ik niet begrijp wat erin staat.
Een van de aandachtspunten is: actief schrijven. Teksten moeten zo levendig mogelijk zijn. Niet: “Er wordt daar iedere maandagmorgen vergaderd.” Maar: “Ze vergaderen daar iedere maandagmorgen.” Niet: “Door mij wordt dat niet mooi gevonden.” Maar: “Ik vind dat niet mooi.” Lijkt kleinigheid. Is het niet.
Donderdag zag ik maar een paar fragmenten van het marathondebat rond minister Hugo. Lang houd ik het niet vol, want ik kan niet tegen draaikonterige bewindslieden. Het zinnetje “Maar daar heb ik geen herinnering aan” vliegt me aan. 
Maar het zijn ook mededelingen als - het gaat dan over de contacten met sluwe Sywert: “Maar die contacten zijn niet gemeld door mij. Mijn betrokkenheid bij de zaak is daardoor niet goed toegelicht en daarvoor wil ik mijn oprechte excuses maken aan de Kamer en aan de media.” Dat is raar praten. Niet gemeld door mij. Zaak is daardoor niet goed toegelicht. In plaats van: Ik meldde dat niet. Of: Ik lichtte dat niet goed toe. Minister Hugo blijft zo op een afstandje van zichzelf waardoor het allemaal minder beroerd moet lijken. Goedkope handigheid.
En van excuses hoef je niet te zeggen dat die oprecht zijn. Als je het meent.