Afstappen

Waarom heet de elektrische fiets e-bike? Misschien klinkt e-bike sneller. Ik had al in de gaten dat niet alleen ouderen erop zitten, maar het een voorziening werd voor alle leeftijden. Ik lees het nu ook in de krant, dus is het waar. Als je jong bent, zeg je niet zo makkelijk dat je op de elektrische fiets komt. Nee, op de e-bike.
Ik weet nog niet hoe ik me tot deze fiets verhoud. Maar ik denk er de laatste tijd intenser aan dan eerder. Een paar straten verder is een terras dat me irriteert, een vrij groot terras dat altijd meteen vol is zodra de zon maar een ietsepietsie schijnt. Het wordt bevolkt door terraszitters die het terras de normaalste zaak van de wereld vinden, sterker nog: het terras is hun wereld. Het is een helder voorbeeld van een mijn-collega-komt-zo-terras. Het duurt ongeveer een halfuur voordat de collega komt. Je bestelt iets en dat moet je meteen betalen. En dan wordt het een halfuur later gebracht. Niemand stoort zich daaraan, behalve ik. Daarom zit ik er nooit, maar ik fiets er wel vaak langs.
De straat naast dat terras stijgt sterk, zo sterk dat ik soms moet afstappen. Liever niet, maar het hangt van mijn conditie af. Nogal wat terraszitters kijken naar de fietsers. Als je zo lang op alles moet wachten, is dat het enige wat je te doen hebt. Dat afstappen gaat altijd een beetje onhandig, want je moet ook voorkomen dat je rijwiel achterwaarts beweegt. Laat ik het zo zeggen: als afstappende fietser vorm je even een geinig tafereel. Ik weet waarover ik het heb en vind me dan een gevalletje voor de gemeentereiniging en het terras ook.
Op de e-bike overkomt me dat niet natuurlijk. Dan zoef ik parmantig langs dat terras. Is dat goed voor mijn karakter?