Anders

In mijn omgeving hoor ik niemand over de Chinese raket die morgen op aarde crasht. Dat is het woord, geloof ik: crasht. Misschien begon ik er niet eens over als het niet op Europa zou zijn. Risicogebieden zijn Spanje, Italië en Griekenland, maar dat is een vermoeden, niemand weet het blijkbaar zeker. En over een raket die op hol is geslagen, valt weinig te zeggen. Het is trouwens niet de raket als één ding, nee, brokstukken, waarvan de meeste in de atmosfeer verbranden, maar niet allemaal.
Paar jaar geleden was dat met een meteoriet het geval. Restanten ervan. Iedereen deed daar tamelijk luchtig over en ik deed natuurlijk lekker mee, maar toch dacht ik: je zult toch maar net in de achtertuin zijn gaan zitten, glas mooie wijn binnen handbereik, fijn boek op schoot, eindelijk rust, en dan krijg je ineens een kilootje meteoriet op je hoofd. Of vlak naast je, wat natuurlijk ook behoorlijk schrikken is.
Morgen Moederdag, het zal niemand ontgaan. Moeder zit klaar in haar zondagse stoel, jij komt de kamer binnen met het Moederdag Verwenpakket (het bestaat) en ineens knalt er een stuk Chinese raket de woonkamer binnen. Moeder vraag of dat ook bij het Verwenpakket hoort. Even later arriveert een ploegje van het journaal (“Wat ging er door u heen?”) en zo wordt het een Moederdag om nooit te vergeten.
Mijn moeder is er helaas niet meer. Dus aan Moederdag hoef ik niets te doen. Van haar hoefde dat trouwens nooit, ze vond het onzin, zo’n dag, maar een stuk Chinese raket had ze vast spectaculair gevonden: “Weer ’ns wat anders.” Misschien zei ze dat ook niet, want niks ten nadele van de bloemen die ik gaf. Of het boek. Of bloemen en een boek. Hoe dan ook geen Verwenpakket.