Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Apart

Hoe lang Valentijnsdag in Nederland bestaat, weet ik niet. Kan ik opzoeken, maar dat heb ik niet gedaan. Wel weet ik dat ik in mijn lange columnistenbestaan er ieder jaar over schreef. Waarom? Omdat het een dag is waarmee ik niets heb, terwijl ik toch van behoorlijk wat mensen houd. En er nog meer mensen zijn die ik alleen maar erg aardig vind. Je zou daar dus iets mee moeten doen, niet, niet letterlijk met die mensen, maar ze een kaartje sturen of een bloem of een lelijk voorwerp dat een Valentijnscadeau wordt genoemd. Maar dat doe ik niet en deed ik ook nooit. 
Daar schreef ik dus jaarlijks over. Ook dat ik altijd hoopte dat er voor mij een Valentijnsbericht kwam van iemand die ik niet kende, sterker nog een lieflijke boodschap zonder naam, dus op een hoogst aangename manier geheimzinnig. Is nog nooit gebeurd. Terwijl ik mensen ken die wel zoiets krijgen. Dat houden ze niet voor zich. Hoor ik dan een paar dagen later. Vragen ze eerst: “Gebeurde er bij jou nog iets op Valentijnsdag?” Schud ik een beetje geïrriteerd het hoofd, zo van nee hoezo. En dan zeggen ze het dus: “Ik kreeg toch zo’n bijzondere kaart. Weet je wat erop stond.” Nee, dat weet ik natuurlijk niet. “Nou, ik zie je weleens lopen en daarvan krijg ik altijd een apart gevoel.” Ik vraag of dat er écht stond. Stond er echt. Ik zeg dat er ergens ver weg in mijn gedachten een liedje zweeft, van Corry Konings, `Ik Krijg Een Heel Apart Gevoel Van Binnen’, waarbij vooral de toevoeging `van binnen’ mij nogal aanspreekt. De ander knikt: “Zo’n kaart dus.”
Gisteren aan het einde van de dag besefte ik dat ik gelukkig geen seconde aan Valentijnsdag had gedacht. Ook dat er niets bij me was bezorgd. Niets, he-le-maal niets!