Appels

Waar een klein land groot in kan zijn! Denk ik niet vaak, maar gisteren wel, even, toen ik in deze krant las over het bezoek dat onze demissionair premier bracht aan een onderwijsinstituut in Peking. Daar sprak hij studenten toe die Nederlands studeren.
Waarom zouden ze dat doen? Vanwege bijvoorbeeld stroopwafels. Ook het humeur van de heer Rutte speelt een rol. Die zien ze altijd lachend op de fiets zitten, wat niet voor niets zal zijn. Ja, zien wij ook, sterker nog, nooit zag ik iemand zo vaak lachend en zwaaiend op een rijwiel zitten, maar wij weten wél dat het zomaar is. Nou, niet helemaal zomaar, de onze minister-president zit propvol het besef dat we in een hartstikke gaaf land leven. Misschien ga je dan wel automatisch lachen en zwaaien en niet te vergeten appels eten, een van die prachtige producten van het hartstikke gave land. Noemen de Chinese studenten trouwens niet. Wel de Keukenhof.
Om nog even bij de premier te blijven: interessant dat ze willen weten of hij in zijn hart zo vrolijk is als hij op de fiets laat zien.
Ben ik ook wel nieuwsgierig naar. Gek dat je die vraag niet meteen kunt beantwoorden, terwijl hij toch erg lang manager van het land is geweest. Kan best zijn dat hij met die zwaaiende handen veel weg wuifde. 
Ook zijn ze benieuwd naar wat hij denkt van Geert Wilders en zijn mogelijk premierschap. Laatste zal niet het geval zijn, maar graag spits ik met de Chinese studenten de oren als hij op die kwestie ingaat. Wat hebben we hem na de verkiezingsuitslag in november weinig gehoord over het gave land. 

In 2018 was hij ook bij de Chinese studenten. Toen fietste hij vrolijk over de campus, om te laten zien hoe zoiets gaat. Deed hij gisteren vast weer!