Assortiment

Soms stel je jezelf ineens een vraag die je niet had verwacht, bijvoorbeeld: vind ik het erg dat Blokker misschien (misschien!) verdwijnt? Ik zeg trouwens altijd De Blokker. Nu lijkt het net alsof ik die naam dagelijks uitspreek, maar dat is niet zo. Ik kom er niet vaak, maar het is telkens wel een núttig bezoek. 
Ja, ik vind het erg als De Blokker verdwijnt is, net zoals ik het betreurde dat de ouderwetse buurtpostkantoortjes weg moesten, niet zo lang geleden. Als ik er een pakje heen bracht dat naar NewYork moest: “Zo, dat wordt een hele reis.” Dan knikte ik opgewonden. Gesprekje over New York (`over de grote plas’), maar daarna toch al snel over de banketbakker bij wie was ingebroken. 
Er is veel zorgelijks aan de hand in dit land, maar juist daarom hebben we behoefte aan een alledaagsheid die ons leven in de basis overzichtelijk houdt. Daar hoorden die kleine postkantoren bij en ook de rode brievenbussen en nog steeds De Blokker. 
De laatste keer dat ik bij De Blokker kwam, was om kleerhangers te kopen. Mooi product, de kleerhanger, maar die moet van glanzend hout zijn, niet van dat lelijke zwarte plastic, mét een rond latje waarover je een streng gevouwen broek kunt hangen. Ik heb maar twee van zulke broeken, ze horen bij mijn twee pakken, maar als ik die wil ophangen, na een bruiloft, begrafenis of een plechtig feest, heb ik geen zin om lang naar een geschikte kleerhanger te zoeken. Maar goed, ze waren ineens op, wat ik niet goed begreep. Dus naar De Blokker, met, zoals dat heet, een volks productassortiment. Heerlijk, zo’n assortiment. 
En als ik De Blokker verlaat, uiteraard met volle handen, kom ik áltijd een bekende tegen die zegt: “Zo, je bent heel wat van plan.”