AVONTUREN

Fijn hoor, dat interview met de nieuwe `baas’ van de NS, topvrouw Marjan Rintel, gisteren hier in de krant. Het stralende woord `topvrouw’ schrijf ik graag op. 
Natuurlijk zegt ze `aan het roer’ te komen van `één van de mooiste bedrijven van Nederland’. Is weer eens goed zoiets te horen. In geen enkele treinreiziger zal dat immers opkomen, maar misschien is het wel gewoon waar.
Natuurlijk zegt ze ook dat ze `een flinke zak geld’ nodig heeft. Ben zo blij dat het nog steeds zo heet: een flinke zak. Je zou denken dat het iets van vroeger is, uit de tijd van struikrovers en postkoetsen, maar zulke zakken zijn er nog steeds.
Natuurlijk heeft ze ook internationale plannen. Ze noemt als voorbeeld het treinverkeer naar Duitsland. Dat heeft nog dezelfde snelheid als `na de val van de muur’. Moet ik altijd even nadenken wanneer dat ook alweer was, maar als ik dat weer weet, denk ik aan de snelheid van het treinverkeer binnen Nederland. Ook de moeite waard. Is nog ongeveer hetzelfde als rond Open Het Dorp, de televisiemarathon van Mies Bouwman. Als ik zoiets vaststel, vind ik meteen dat ik niet moet zeuren, want sinds de corona-uitbraak zat ik pas één keer in de trein, met een mondkapje voor in mijn eentje in de eerste klas. Wilde een beetje smokkelen met dat mondkapje, maar hield mezelf in. 
Normaal reis ik een keer of drie per week per trein en ik begin het te missen, de volle stomende perrons, zomaar in een landschap stilstaan, op een station ver weg te horen krijgen dat de trein helaas niet verder gaat: het is laat in de avond, er gaat ook geen andere trein meer, je kunt niet naar huis, ja, met een taxi, maar dat wil iedereen. Een hotel in Weert? Die avonturen bedoel ik.