Baas

Wie kent het niet: op de pof bestellen? Misschien is dit geen goede vraag, want zijn inderdaad veel mensen die het niet kennen. En ik merk dat wanneer je de vraag opschrijft `pof’ ineens een grappig woord wordt. “Wat ben je aan het doen?” “Nu? Ik ben op de pof bezig!”
Als je op de pof bestelt, ben je financieel kwetsbaar. Minister Hoekstra van Financiën wil die mensen beschermen, de financieel kwetsbaren. Wie is er niet financieel kwetsbaar? In mijn omgeving ken ik er twee, maar bijna iedereen heeft zo nu en dan toch last van financiële kwetsbaarheid? En niet altijd zijn we het zelf schuld.
Maar we begrijpen wie de beschermende minister bedoelt. Sommige mensen zijn zo kwetsbaar geworden dat ze in de problemen zijn gezakt. Het helpt niet als je je afvraagt of mensen het allemaal nodig hebben wat ze op de pof bestellen. Het kan aantrekkelijk zijn iets te bestellen wat je juist niet nodig hebt, terwijl je dat niet zou doen wanneer je in een gewone winkel was (met deur, toonbank en schappen).
Ook als je het geld niet hebt. Misschien moet ik zeggen: juist als je het geld er niet voor hebt!
In mijn studententijd leefde ik ongeveer geheel op de pof. Van de giro kreeg je betaalkaarten, hooguit 20, soms maar 5, hing af van je saldo. Als je rood stond kreeg je die betaalkaarten niet, maar als je op een of andere manier geregeld had dat er 5 tientjes op je rekening stonden, hup daar kwamen ze weer met de post. Dan had je weer geld wat je niet had. Klinkt gecompliceerd, maar zo was het wel. Ik geloof dat ik het heel vervullend vond zelf uit te maken hoe ik met mijn kwetsbaarheid omging. Een vorm van autonomie, dat is het: je blijft ergens de baas over. Lijkt het. Die kwetsbaarheid.