Bahama’s

Altijd lastig, nou ja, lastig is een te groot woord, altijd een béétje lastig als je tussen 08.00 uur en 12.00 uur een telefoontje van het ziekenhuis krijgt. Onderzoekje gehad (niets ernstigs), specialist belt om over uitslag te praten. Vier uur lang moet je je mobiel in de gaten houden, behalve natuurlijk als hij meteen na 08.00 uur belt, maar dat is meestal niet zo. Kan ook best na 12.00 uur zijn, in een ziekenhuis kan zich ineens een onverwachte gang van zaken voordoen, waardoor een telefoontje naar patiënt Verbogt niet meteen prioriteit numero uno heeft. Alle begrip, denk ik dan als iemand die graag voor bijna álles alle begrip wil hebben.
Mobieltje gaat mee naar de fitnessclub. Tegen de coach zeg ik dat het er enorm belangrijk uitziet als ik het ding meeneem naar ieder apparaat waarop ik met mijn lichaam ontzettend in de weer ga, maar dat het nu eenmaal moet, want etc.
Eenmaal weer thuis vraag ik me af of geluid van de douche verhindert dat ik hoor dat ik gebeld word. Uitstellen maar.
Gewoon maar aan het werk? Wel ervoor zorgen dat ik me niet op volle kracht concentreer, want dan moet ik te veel overbruggen als het telefoontje zich aandient. Vergelijkbaar met wanneer je overdag even in slaap tuimelt en dan gebeld wordt. In je droom ontspan je je op de Bahama’s en dan ben je plotseling in gesprek met de druk bezette loodgieter die zegt dat hij volgende week een gaatje heeft. Gaatje, hoezo gaatje?
Moet je voorkomen als de dokter belt. Dus geef ik me over aan luchtige bezigheden, de nieuwe Donald Duck, afwasmachine uitruimen. Ook af en toe controleren of het geluid van het telefoontje aanstaat. 
Dan is het 12.00 uur. 
Wat te doen? De vraag die in je leven te vaak terugkeert.