Bang

Op het moment dat ik dit schrijf, gisteren, is er nog niets gebeurd, maar dadelijk wel, en ik weet niet wat, want het is mijn eerste keer. Vanwege Halloween komen er kinderen aan de deur, `ze trekken door de buurt’, aldus het bericht dat ik vorige week las in de buurtapp, en of ik bereid was de deur voor ze te openen en met `een kleine versnapering’ klaar te staan.
Als je op zoiets niet reageert voel je je meteen een zonderling, dus ik stuurde een bevestigend appje. Kwam per ommegaande een nieuw bericht: “We nemen je op in de route.”
In de gang staat een schaal met snoep klaar. Ik neem aan dat dat de bedoelde versnaperingen zijn. Het is echter geen speciaal Halloween-snoep. Weet niet of dat bestaat, maar het zal vast. Gaat me echter te ver om daarop uit te gaan.
Wat gaan die kinderen doen? Over een dag of tien is het Sint Maarten. Helder wat je dan te wachten staat. Ook kinderen voor de deur, met op de achtergrond verantwoord kijkende ouders, raar liedje, verstrekking van snoep, kinderen opgelucht weg, jij opgelucht weer het huis in.
Misschien is het met Halloween andere koek, toneelstukje met griezelige uitstraling, waar je dan uiteraard een beetje bang bij moet staan, anders is het niet leuk.
Ik heb niets met Halloween, het is dus een kwestie van even mijn best doen. Wel houd ik van horrorfilms, een guilty pleasure, niet van die films met de hele tijd enorm veel bloed en weerzinwekkende clowns, nee, ik zit vooral op het puntje van mijn stoel als er een verschrikkelijk gevaar gesuggeréérd wordt. Graag in de bioscoop, in m’n eentje, middagvoorstelling, daarna weer verder gaan met het dagelijks leven waar alles normaal en onschuldig lijkt, maar dat is dus een misverstand.