Bedoeling

Graag sta ik vroeg op, pak de ochtendbladen van de deurmat, zet de radio aan, kopje koffie erbij, kijk een tijdje naar de lege straat, haal diep adem en begin dan echt aan de dag. Ik hoor iemand iets zeggen op de radio, maar stuit dan op een verschijnsel dat zich de laatste tijd vaker voordoet. Of andere mensen er last van hebben, weet ik niet. Wat ik wil zeggen is dat ik soms geen contact kan krijgen met de informatie die tot me komt. Neem bijvoorbeeld wat er op de radio gezegd wordt. Ik hoor het heus wel, maar heb geen idee waarover het gaat. Een mevrouw met een pinnige stem heeft al twee keer gezegd: `Dat kan toch niet de bedoeling zijn.’ Daar blijf ik dan in hangen, in die woorden: `Dat kan toch niet de bedoeling zijn.’ Ik sla de krant open, zie een foto van minister Ard van der Steur en onder die foto staat een artikel waarvan ik kennis wil nemen, maar ik denk alleen maar: `Dat kan toch niet de bedoeling zijn.’ Ik blader verder, stuit op een bericht over de Van Rossems. Het gaat over het televisieprogramma `Hier zijn de Van Rossems’. Ik heb het een keer gezien en vroeg me af waarom het wordt gemaakt, iets wat me ook wel weer intrigeert, want blijkbaar hebben we behoefte aan dat soort gezeur. Wat er in het bericht staat, dringt echter niet tot me door. Ik lees de woorden woord voor woord, maar een stem in mij zegt aan één stuk door: `Dat kan toch niet de bedoeling zijn.’ Op de radio heeft een man het over een folder die komende week door het land wordt verspreid en in die folder wordt van alles verteld over carnaval. Ik hóór de man zeggen dat je in Den Bosch niet `alaaf’ mag roepen en ook niet aan vrouwen moet gaan zitten, zeker niet aan een vrouw zitten terwijl je alááf roept. Ik wil hierover van alles denken, maar kom niet verder dan: `Dat kan toch niet de bedoeling zijn.’ Misschien moet je sommige dagen gewoon opgeven. Misschien veroorzaakt dat opluchting.