Beentjes

De eerste kerstkaart werd in 1843 verstuurd. Kerstkaart dus, nieuwjaarskaarten waren er al eerder, tweede helft vijftiende eeuw. Dit weet ik allemaal niet uit mijn hoofd, ik las het ergens. De kerstkaart is helemaal niet zo heel oud. Jammer dat die traditie nu al is verschraald. Ik ontving er dit jaar drie en meld dit niet om erover te klagen, het valt me alleen maar op. Via de mail komen berichten die vaag op kerstkaarten lijken, maar die zijn veel te uitbundig zijn en zeggen me daarom weinig. Ik ben liefhebber van de ouderwetse kerstkaart en dan onderscheid ik drie soorten: de kerstman staat erop afgebeeld of de stal in Bethlehem, maar het liefst zijn me de kaarten met op de voorkant een foto van een sneeuwlandschap met in de verte een kerkje, onder een zéér blauwe hemel, gouden rand eromheen en in sierlijke gouden letters Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar. Ik weet niet of ze nog bestaan. In mijn kindertijd werden er zeker een stuk of tien van die kaarten bij ons bezorgd. Ik legde ze naast elkaar op tafel en kon er lang naar kijken. Raar dat ik me een kaart herinner waarvan op de achterkant stond: ZK en GN, fam. Beentjes. Ik vroeg mijn moeder wie fam. Beentjes was. Ze wist dat niet, maar zei dat het zo leuk was van kerstkaarten dat ze gestuurd konden zijn door mensen van je al heel lang niets had gehoord. Dan dacht je weer aan ze. Misschien stuurde je een kaart terug en kwam er zo na al die jaren weer contact. Dat begreep ik, maar waarom schreven ze ZK en GN? Mijn moeder antwoordde dat ze waarschijnlijk weinig tijd hadden en daarom alleen de eerste letters van de woorden opschreven. Ik zei: `Bovendien staat het ook al op de voorkant. Ze hadden net zo alleen maar fam. Beentjes kunnen schrijven.’ Soms zag ik aan mijn moeder dat ze me een beetje vermoeiend kon vinden, maar ze knikte: `Ja, dat hadden ze ook kunnen doen.’ Mijn hekel aan afkortingen komt uit die dagen.