Belang

Op deze plaats heb ik er nooit een geheim van gemaakt dat er beroepen zijn die me fascineren zonder dat ik weet wat ze inhouden. Juist daarom, denk ik. Ik zie ze bijvoorbeeld op bestelbusje staan en graag loop ik er dan tijdje over te mijmeren.
Al jaren bomvrij op nummer één: Adviseur. Vaak meervoud: Adviseurs. Met een naam erboven of ernaast, maar die vergeet ik meteen omdat het beroep me vervult. 
Het heeft echter concurrentie gekregen, deze week, toen ik een blauw busje zag dat hier net om de hoek stopte. Ik zag alleen de achterkant.
Ik stond op straat te wachten op mijn buurman om samen naar de sportschool te lopen, maar ik was te vroeg, wat me goed uitkwam, want dan kon ik even op het busje letten.
Er gebeurde een paar minuten niets, het stond daar maar. Toch merkte je dat er zich binnen iets voltrok wat van belang was, een belang dat maar een paar mensen konden begrijpen. Hoe ik dat zag, weet ik niet, maar ik zag het. Soms bewoog het busje subtiel, niet lang, hooguit een fractie van een seconde, maar er was wat aan de hand. Gebeurtenissen die je niet meteen kunt duiden, zetten je fantasie sterk aan het werk.
Toen ging het portier open, langzaam, en er kwam een kolossale man uit die zich kwiek op straat plaatste. Hij had een witte tuinbroek aan. Hij bestudeerde een papier, telefoneerde vervolgens, haalde zijn schouders op en keek weer naar het papier, nu met zichtbare tegenzin. Vervolgens liep hij bij het busje vandaan. Hij had een wat trage, gebogen loop, die liet zien dat we qua evolutie nog een lange weg te gaan hebben. Nu ging ik kijken wat er op het busje stond: naam en daaronder, in kordate letters: Specialistische Dienstverlening.
Mijn dag was min of meer klaar.