Beleid

Er is onderzoek verricht naar onze omgang met kerstversiering. Van dat soort onderzoeken houd ik nogal. En ik ben opgehouden me druk te maken omdat mij weer niets gevraagd is. Daar práát ik zelfs niet meer over. 
Uitkomst van het onderzoek is dat bijna iedereen de kerstboom het liefst alléén optuigt. Er is geen verschil tussen mannen en vrouwen. Heeft met ijdelheid te maken. Dus dat je ervan overtuigd bent dat je zelf de beste smaak hebt. Ook is het om ruzie te voorkomen. Die ruzie begint meestal wanneer de lampjes uit elkaar moeten worden gehaald, de lampjes in de vorm van kaarsjes.
Over die beste smaak kan ik kort zijn: graag kerstbomen die zó bont versierd zijn dat je je niet kunt voorstellen dat er een diepere gedachte achter zit, ja, dus de gedachte dat je de kerstboom zo bont mogelijk moet versieren, maar dat is, geloof ik, geen diepe gedachte.
In het tweede herken ik me. Er zijn dingen die je echt niet samen moeten doen, paar voorbeelden: iets van IKEA gebruiksklaar maken, een tent opzetten, onder de motorkap kijken van een auto die er plotseling mee op is gehouden, maak het rijtje zelf maar langer, wat misschien ook niet iets is om samen te doen, zo’n rijtje. Kerstboomlampjes uit elkaar halen hoort er ook bij. 
Vorig jaar zei ik: “Misschien is het handig ze gewoon nieuw te kopen. Ze zijn dan meteen hanteerbaar. Zo duur zijn ze ook niet.” Volgens mij een uitstekend voorstel. Moet je ook niet samen doen, discussiëren over een voorstel dat de een ziet zitten en de ander niet. Vooral niet over iets onbenulligs als kerstboomlampjes (“Hoezo onbenullig?!”).
Goed, ze zijn uit elkaar gehaald en moeten de boom in. Met beleid: “Laat mij maar.” 
En dan dus: “Hoe bedoel je?”