Beleving

Als je ziek bent, wil je beter worden. En als je dan beter bent en iemand vraag hoe het gaat, zeg je `Goed’. Beter dan goed hoeft niet. Bij bedrijven en instellingen is dat anders. Als het goed gaat, moet het beter, waarschijnlijk om te voorkomen dat het over een tijdje weer minder goed gaat.
Eerder deze week maakte Holland Casino bekend dat de crisis is gekeerd en ja, dat het dus weer goed gaat. Dat gaat ons allemaal aan, want de staat zorgt ervoor dat het bedrijf kan zijn wat het is, althans min of meer, en de staat zijn wij. Sommige mensen zeggen dan Holland Casino in principe draait op `onze centen’, maar ik heb het niet graag over `onze centen’, waarschijnlijk omdat ik bijna zeker weet dat onze centen helemaal niet onze centen zijn en dat ik daarom niet stoer doen moet doen alsof.
Het gaat dus weer goed met ons casino, maar het moet nog beter gaan. Ik lees een interview met de bestuursvoorzitter van de gokonderneming, Erwin van Lambaart die nog niet zo lang geleden in musicals deed en ons onder meer Mary Poppins schonk, met die leuke Noortje Herlaar in de hoofdrol.
Van Lambaart zegt dat ze de beleving in de casino’s gaan vergroten. Ah, daar heb je het weer: de beleving. We kunnen haast niet meer zonder beleving, en uiteraard heb ik het dan niet over de beleving die wel zelf veroorzaken, nee, het is de beleving die anderen voor ons bedenken, van onze centen, dat dus weer wel. Ik noem maar één ding: als je een grote prijs wint, ontstaat er meer spektakel om je heen, iedereen is getuige van je triomf, je staat in het volle licht. Dan belééf je je winst anders. Ik ga maar heel soms naar een casino, maar vanaf nu nooit meer. Ik heb ook weleens iets gewonnen, maar vind het juist bij de spanning horen onbewogen de winst te incasseren, kalm naar buiten te lopen en dan in de buurt van thuis snel een sprongetje te maken. Die beleving is de echte winst.