Berg

Als er een pakje wordt aangeboden en ik ben niet thuis, zijn er twee mogelijkheden, 5 minuten fietsen naar links, 5 minuten fietsen naar rechts. Hoop altijd naar rechts, want links is een rookartikelenwinkel waarin niet alleen rookartikelen verkocht worden, maar vooral extreem lelijke dingen. Kan ze niet omschrijven, want ben niet in staat ze te bestuderen. 
Aan verste kant van de winkel is een toonbank en daarachter staat de eigenaar, een onrustige Oost-Europeaan van wie het duidelijk is dat hij het geluk nergens zal vinden. Hij wordt aan het oog onttrokken door een chaotische hoeveelheid pakjes en zegt al snel dat mijn pakje nog niet bij hem terecht is gekomen. 
Gisteren fietste ik er met loden schoenen heen. Toen ik de winkel binnenkwam, riep hij meteen vanuit een vreemde leegte: “Alle pakjes weg. Alle pakjes meegenomen!” 
Zijn assistente zei waar ze waren, vanaf mijn huis 5 minuten fietsen naar rechts. Ik keek vragend en de assistente zei dat ze ook niet snapte waarom, maar of ik een petitie wilde tekenen, een dringend verzoek voortaan weer pakjes te mogen uitreiken. Deed ik, terwijl ik me kon voorstellen waarom er was ingegrepen.
Voor het andere pakjespunt stond een ontstellend lange rij. Ik voorzag moeilijkheden. Pakje vandaag uit wanorde van Oost-Europeaan hier gebracht, misschien nog niet trefzeker opgeborgen. Ik moest denken een Nederlands belastingkantoor dat ik bezocht om daar te regelen dat ik in Frankrijk belasting betaalde vanwege mijn toneelstuk dat in Frankrijk werd gespeeld. Berg zonder top.
Na een uur was ik aan de beurt en ik kreeg mijn pakje meteen. Daarvan raak je enórm in de war. Met die belasting ging het toen ook goed. Kan niet, écht niet, maar het kan!