Besmeurd

Fout bezig. Schiet net iets te laat door me heen. 
In een washok bij een tankstation sta ik mijn auto lekker in te zepen. Dus niet de auto in een wasstraat gezet waarin het werk door een meedogenloze machine wordt gedaan, nee, gewoon zelf. Zoals onze ouders deden, ver weg in de vorige eeuw, op zonnige zaterdagochtenden. Iedereen in de straat deed dat op een vrije dag. Schiep een band.
Wij, de kinderen van een nieuwe tijd, doen dat niet meer, behalve in noodgevallen. Het noodgeval waarmee ik te maken heb, zijn vogels met maagklachten. Auto stond twee dagen onder een boom. En die vogels eten dus ongezond eten dat wij ook eten, maar waarvan we ook veel weggooien, op straat, in veel te volle vuilnisbakken.
Mijn auto is zo besmeurd, dat ik hem slechts met moeite herken. Wanneer ik instap, hoor ik voorbijgangers zeggen: “O, wat zielig.”
Daarom sta ik in het washok van het tankstation. Met een borstel waaruit zeep vloeit en een hogedrukspuit. Vogels weten van wanten, het is hardnekkig spul dat eraf moet. Lukt ook wel, maar vraagt om een krachtige benadering. 
In een kinderboek zou staan dat het van spetterdespat gaat en terwijl ik dat woord een paar keer zacht uitspreek, knalt het ineens door mijn gedachten: fout bezig! 
De overheid keurt streng af wat ik nu aan het doen ben. Allemaal veel te veel energie. Douchen mag hooguit vijf minuten en dan sta ik hier toch al zeker een minuut of tien spetterdespat de auto te wassen.
Raar dat je dan toch meteen om je heen kijkt of je afkeurend wordt gadegeslagen, maar ik zie geen mens, wat mijn werk alleen maar illegaler maakt. 
Ik praat er verder niet over en komende dagen zal niemand me onder de douche zien, hartstikke eerlijk waar.