Bestemming

Zitschade. Het verbaast me niet dat het woord bestaat, maar ik kende het niet. Ik kom het tegen in een bericht over de Nijmeegse hoogleraar fysiologie Maria Hopman. Haar bevindingen en opvattingen volg ik met warme aandacht, al was het alleen maar omdat zij alles weet van gezond leven en ik haast niets.
Ze laat zich weer uit over ons zittend bestaan en de zitschade die daarvan het gevolg is. Vanwege mijn beroep trek ik het me erg aan. Door naar de sportschool te gaan doe je volgens Maria Hopman te weinig aan die zitschade. Dit vind ik een mededeling die me even verlamt, want ik ben daar een keer of drie per week in de harde veronderstelling dat ik goed bezig ben. Ik weet ook niet wat Maria Hopman met haar vonnis beoogt, want ze is vóór intensieve beweging. Weer ben ik in de war in het splinternieuwe jaar! 
Waar het me echter vandaag om gaat is dat ze zegt dat het niet per se nodig is 10.000 stappen per dag te zetten. Ik moet zeggen: dat lucht op. In mijn omgeving doet iedereen daar nogal strikt over, ze weten het enorm zeker: 10.000 stappen, anders loopt het slecht met je af. Daarom kreeg ik ooit een stappenteller. Die moet ik aan mijn broekriem bevestigen, wat ik soms doe, maar meestal niet. Op mijn telefoontje is het ook te zien, maar dat heb ik niet altijd bij me.
Ik zet vaak al heel wat stappen om de stappenteller te zoeken, maar dat is het niet waarvan ik nerveus kan worden. Dat is wanneer ik in de namiddag op weg naar huis ben om daar de rest van de dag zitschade op te lopen en zie dat ik 8347 stappen heb gezet. Dan probeer ik nog snel een bestemming te bedenken die me ongeveer 1650 stappen kost. Dikwijls een café. Gelukkig is dat nu voorbij! Dank je wel, Maria Hopman.