Bewogen

Natuurlijk keek ik eergisteravond naar de speciale uitzending over de vluchtelingenproblematiek. Een zeer informatief programma dat toch niet echt verhelderend bleek. Ja, helder was dat de staatssecretaris die erover ging niet de indruk maakte de juiste man op de juiste plaats te zijn. Hij leek me vooral iemand die met iets opgescheept zat. Desgevraagd antwoordde hij op de vraag of hij bereid was een vluchteling in huis te nemen, dat hij daaraan niet meedeed. Dat antwoord valt hem niet kwalijk te nemen. Het is weliswaar een prikkelende vraag, maar als je zegt dat je het geen probleem vindt, maak je de oplossing voor de problematiek niet minder problematisch. Ja, je bent een aardig, sociaal bewogen mens, dat wel. Natuurlijk kwamen ook de bange, boze Nederlanders aan het woord, woonachtig in kleine gemeenschappen waar ineens een opvangcentrum wordt gevestigd. Een man achtte het niet uitgesloten dat zijn dochter van acht verkracht zou worden. Het merendeel van de bewoners van het opvangcentrum bestaat immers uit mannen. En die zijn allemaal - presentator Jeroen Pauw moest nu even te hulp schieten - `getraumatiseerd’, vandaar dus. Ook was er een vrouw met een camping in de buurt van het geplande opvangcentrum. Zij zat erg in over hoe het moest met de spulletjes van haar kampeerders. Normaal lieten ze die gewoon voor de tent of caravan staan en dat kon tot nu toe ook, maar ja. De man en de vrouw gaven te kennen door de gang van zaken te zijn overvallen. Ze hadden het ineens gehoord van de gemeente waarvan ze deel uitmaakte. Jeroen Pauw onderbrak hen en zei dat het nu even niet ging om de procedure en ik vond dat hij dat ook namens mij zei, want hun vooroordelen irriteerden me zéér. Later dacht ik: als ze te abrupt worden geconfronteerd met plannen of besluiten van hun bestuurders, dan word je niet serieus genomen en ben je nergens. En nog bang ook. Is niet niks, denk ik.