Bewondering

Zalm? Bij het ontbijt?
Tijdens een diner zit ik tegenover de aardige man van een nichtje. We hebben het over voetballende (klein)zonen, een dynamisch gesprek. Vorige week vroeg hij bij het ontbijt aan zijn zoon (9) wat hij op zijn brood wilde. En toen vroeg hij om zalm. Een verbazingwekkend verzoek, want het jongetje haat vis, het eten daarvan, bedoel ik.
Waarom was dat? 
Hij wist dat de voetballer Christiano Ronaldo per dag 250 gram zalm eet. En zijn bewondering voor hem is groot. Hij weet wat hij eet, hoe lang hij is, zijn gewicht, min of meer alles wat er over die man te weten valt. Zijn vader zegt niet wat voor verschrikkelijk persoon hij is, met zijn passie voor poen en zijn verwende manier van doen, altijd en overal de hysterische prima donna uithangen. 
Zou ik ook niet zeggen. Je moet kinderen hun bewondering gunnen. Ronaldo en daarna Messi, ook erg, maar beduidend minder, best verdraaglijk.
Ik vraag hoe het met de zalm op de boterham ging. Nou, lange tanden, hij deed nog nooit zo traag over zijn ontbijt. Misselijk ging hij naar school. Maar ja, Ronaldo. Hij wil ook Ronaldo zijn. 
Ik heb er geen verstand van, maar weet niet of die zalm helpt. Ook niet of ik als kind ook zulk gedrag vertoonde. Wie bewonderde ik op die leeftijd? John Lennon van The Beatles, maar ik wist niet wat hij at. Misschien deed hij dat wel helemaal niet, had hij het veel te druk met magistrale liedjes maken met zijn collega Paul McCartney.
Wel herinner ik me dat ik als erg jong kind zeer ziek in een ziekenhuis om een boterham met vlees vroeg, terwijl vlees me in alle verschijningsvormen met weerzin vervulde. Toch die boterham. Ik dacht dat ik daarna naar huis mocht.
Duurde nog een paar maanden.