Bezig

Van sommige woorden ken ik het bestaan zonder dat ik ze ooit uitsprak. Ze horen bij een andere wereld dan de mijne en nu heb ik het over kleine werelden. Soms voel ik me deel uitmaken van een grote wereld en dan kijk ik ernstig, vaker is de wereld niet zo groot, zeg maar het dagelijks leven. Op het station van Den Bosch loop ik naar het perron waar ik de trein naar Wijchen zal nemen, want daar ga ik voorlezen in de nieuwe bibliotheek. Het is tussen zes en zeven en ik moet nog iets eten. Op een ander perron at ik al een broodje, maar ik weet niet of ik het daarmee red. Dan zie ik een kraam waar yoghurt te koop is. Ook ijs, maar yoghurt trekt mijn aandacht. Nog nooit kocht ik yoghurt op een andere plek dan in de winkel. `Graag één yoghurt,’ zeg ik en tijdens het uitspreken van die woorden vind ik me goed bezig. Yoghurt is een gezond en helder product. `Wilt u er slagroom op?’ vraag het meisje dat bij de kraam hoort. Geschrokken schud ik mijn hoofd. `Dan komt mijn collega zo bij u,’ zegt ze. Die collega is er inderdaad zo en zegt: `Zegt u het maar.’ Wat moet ik zeggen? Ze is een beetje ongeduldig en zegt – en nu komt het woord: `U mag kiezen uit vijf toppings.’ Toppings! Ze wijst naar de bakken voor zich. Daarin herken ik aardbeien, meloen en iets wat familie van de cornflakes is. En ook wat frutsels van chocola. De rest zegt me niets. Ik denk aan de vlaflip van vroeger. Qua yoghurt was dat best een avontuur. Nonchalant wijs ik wat toppings aan. Weer kom ik wat verder in mijn leven. Telkens wordt dat tijd.