Bezorgd

Tegen het instituut van het koningschap kun je bezwaren hebben, tegen de traditie, de gevolgen van de traditie, maar toch nauwelijks tegen onze koning. Hij doet zo goed mogelijk wat hij kan en mag. Hij is nu op onze eilanden in het Caribisch gebied en voordat hij ging, heeft hij een paar keer gezegd dat hij echt niet in de weg wilde lopen. Hij zei het zo nadrukkelijk dat hij natuurlijk in de weg moest lopen. Hoe het vandaag gaat, weet ik niet, maar gisteren was men daar naarstig op zoek naar een plek waar hij bezorgd kon gaan kijken. Daar heb je het al, iedereen heeft wel iets anders aan het hoofd en daar is dan de koning. Ja, natuurlijk moest hij er heen.
We kennen het wel, je hebt het hartstikke druk, iedereen in huis heeft dat, en daar is de onhandige neef die vraagt of hij een handje toe kan steken, terwijl hij net als iedereen weet dat het beter is van niet, daarom gaat hij maar aan tafel zitten en roept een paar keer “Let maar niet op mij!” en als hij die woorden kracht wil bijzetten door hard op tafel te slaan, zakt die tafel ten gevolge van de klap in elkaar, alles wat erop ligt vliegt door de kamer, iemand die komt kijken struikelt over iets wat op tafel lag, de onhandige neef wil dat struikelen beëindigen en struikelt zelf ook en even later valt er een muur om en daarna nog een en niet lang daarna stort het hele huis in.
Zo erg is het niet met onze koning, maar hij loopt enorm in de weg, en zijn gevolg ook. Maar gelukkig is minister Plasterk ook mee. Die heeft voordat hij ging, even opgezocht waar de eilanden precies liggen, ook wat over de geschiedenis gelezen en over de werking van orkanen. Hij heeft vast interessante vragen en opmerkingen in petto.