Bijstellen

Of het woord blijvend is, weten we nog niet, maar nu is het in ieder geval binnen getuimeld: dashboard. Staat voor beleid. Op een dashboard kun je zien wat er aan de hand is en dan een beslissing nemen die op dat moment vereist wordt. Grappig dat zo’n woord er ineens is, terwijl je toch hoopt dat mensen die beleid bepalen, altijd zo’n dashboard hebben. Niet alleen zij, nee, wij allemaal! 
Hetzelfde dashboard? In wezen wel, geloof ik. Het ene dashboard is alleen wat geavanceerder dan het andere. Op het dashboard in mijn auto kun je bijvoorbeeld niet zien voor hoeveel kilometer je nog benzine hebt. Op het dashboard van de auto van mijn buurman wel. Ik moet ook soms op een metertje tikken om te weten wat er ongeveer aan de hand is, met de knokkel van mijn wijsvinger, alsof ik ergens naar binnen wil. Mijn auto is uit 1992, de wereld zag er toen anders uit.
Regeren is vooruitzien, zei mijn moeder als ze met paar pakken koffie thuiskwam. Vond ik altijd goed gezegd. Klonk ook lekker: regeren is vooruitzien. Een dashboard helpt daarbij natuurlijk.
Over de vergelijking met een dashboard zal door de overheid zijn nagedacht. “Dames en heren, hoe noemen we het als we ons beleid iedere seconde kunnen bijstellen?”
Stel dat ik morgen stiekem op een terras mag plaatsnemen of op 1 juni legaal (12 uur ’s middags), kijk ik ook op mijn dashboard: “Ja, ober doe maar twee flessen, want ik kan hier eindelijk zitten. Nee, niet van die huiswijn. De beste die u kunt vinden! Wit graag.” Na een halfuurtje zegt mijn dashboard dat ik op mijn max zit. Als ik toevallig opkijk, zie ik voor het terras een lange rij wachtenden. Ik moet hun richting uit en een van hen mag me passeren. Handig, zo’n dashboard.