Bijzonder

Paar keer per week fiets ik langs een bakker die boven zijn etalage een bord heeft hangen waarop staat: Lekkere koeken. Hoe lang passeer ik die winkel al? Jaar of vijftien, denk ik. Soms ga ik er binnen, niet om koeken te kopen, maar een brood. Ik zie diverse koeken liggen, maar heb nog nooit gevraagd welke bedoeld worden met `lekkere koeken’. Ik eet ook niet vaak koek en ben er nooit mee bezig in mijn gedachten. Toch vind ik het aantrekkelijke reclame: Lekkere koeken. Komt door de simpelheid ervan. Ooit, minstens vijftien jaar geleden, haalde de bakker de koeken van de bakplaat. Misschien probeerde hij wat uit, hij proefde een van de koeken of, beter nog, liet iemand anders proeven: “Wat vind je ervan?” Antwoord: “Lekker.” Dus niet dat de koek de smaak had die je kende van vroeger, in de keuken van oma (wordt er vaak bij gesleept in reclame-uitingen: oma).
Ook niet dat de omgeving waarin de koeken gebakken waren, degelijk ouderwets was. Ook niet dat de bakker ambachtelijk te werk was gegaan. Nee, gewoon lekker. “Oké,” zei de bakker. “Dan zetten we dat op een bord en hangen het boven de etalage.” Helder.
Bij Albert Heijn staat op de verpakking van eendenborst: “De bijzondere smaak en de malsheid van het vlees worden beïnvloed door het voedsel en de leefomstandigheden van de dieren.” Dierenrechtenorganisatie Wakker Dier verzet zich hiertegen. Ben ik het mee eens. Die eenden hebben een beschamend beroerd leven gehad. Laten we ophouden hieraan mee te doen. Maar we moeten ook getergd worden door het belachelijke van de formulering. `Bijzondere smaak’ is niets. Een dweil smaak ook bijzonder. Bijzonder is iets anders dan lekker. Over smaak valt te twisten, over onzin niet.