Bleekmiddel

Veel te veel heb ik te laat in de gaten. Nee, niet dat het virus ons land in zijn greep heeft.
Ik ga even terug naar donderdagmiddag, voordat de overheid bekendmaakt dat alles een tijdje anders wordt. Ik sta in de supermarkt en vraag me daar af waarom de vuilniszakken op zijn. Ontzettend zinloze vraag, denk ik er meteen bij, maar ja, toch vraag ik het me af en ook hoe ik het straks thuis moet regelen. Een vuilniszak is best belangrijk in je huishouden. 
Dan zie ik waar ze gebleven zijn: in het winkelwagentje van een buurman. Hij is een zanger die soms even doorbreekt, ik ken zijn repertoire niet goed. Zijn wagentje is vol toiletpapier, verpakkingen van acht stuks, Zacht & Sterk. Ook zie ik een stuk of vijf flessen bleekmiddel. De vuilniszakken legt hij op het toiletpapier. Ik vind dat winkelwagentje een wat vreemd tafereel, maar denk: zeker iets verkeerds gegeten. 
De zanger staat ook voor me bij de kassa. Terwijl hij de pakken toiletpapier op de band legt, kijkt hij me een beetje verontschuldigend aan, wat van mij echt niet hoeft. 
Thuis zet ik de radio aan en hoor onze premier spreken en de minister van Gezondheid. Als ik daarna over hun woorden nadenk, schiet me de zanger te binnen en weet ik wat hij deed: hij was aan het hamsteren!
Heb ik nog nooit gedaan in mijn inmiddels lange leven, ik weet niet waarom niet, ben zelfs vergeten wanneer het nuttig was. Nu is het blijkbaar verstandig. Maar wat? Toiletpapier? Maar raar, ik schaam me vaag als ik dadelijk met tien pakken de supermarkt verlaat.
Zojuist zag ik de zanger trouwens. Hij sprong monter op zijn fiets. Jij zit geramd, dacht ik. Er stonden ook twee potjes zout in zijn wagentje, herinner ik me ineens. Waarom zout?