Blijvends

Waarschijnlijk moet ik er niet half november over beginnen, want het kan onrust veroorzaken, maar toch doe ik het voorzichtig: het kerstpakket. Komt doordat ik er een artikel over las. Waar ik stom genoeg nooit bij stilstond, is dat er bedrijven bestaan die rond het kerstpakket draaien. Maar dat is natuurlijk logisch, een kerstpakket is er niet zomaar. Ook daarover moet worden nagedacht.
Ik lees dat een kerstpakkettenverzorgster met grote stelligheid zegt dat het pakket geen doos met levensmiddelen mag zijn. Dat was het vroeger misschien. Ik meen dat het kerstpakket oorspronkelijk bedoeld was voor werknemers die het niet breed hadden, en daarom van de baas vanwege Kerstmis een extraatje kregen. Maar het is meer dan dat geworden. Vorig jaar hoorde ik iemand in een radioprogramma beweren dat je er recht op hebt, en dat vond ik nogal treurig. Maar goed, geen doos met boodschappen dus.
Ik  verwachtte het te lezen en las het ook: “Een kerstpakket is een belevenis.” Ja, daar zijn we gek op, op belevenissen. Niet de belevenissen die we zelf bedenken of veroorzaken, nee, anderen moet die ons aanreiken. Daarom moet er ook iets blijvends in zitten. Als voorbeeld noemt de kerstpakkettenverzorgster `leuke tapasschaaltjes’. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik daaraan denk, aan leuke tapasschaaltjes.
Van deze krant kreeg ik ooit een kerstpakket waarin alles zat om spaghetti te maken, de spaghetti zelf, pot met rode saus en een bord waarop zwierig SPAGHETTI stond, het woord dus. Dat bord had het transport niet overleefd en kwam in twee stukken uit het pakket. Ik weet nog dat het heel hard regende en een gure wind tegen de ramen beukte. Hoorde allemaal bij de belevenis.