Boel

Toen bekend werd dat Gunay Uslu de nieuwe staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen werd, verschenen er veel artikelen over haar. Leek me ook terecht, inspirerende persoonlijkheden moeten we koesteren. De culturele sector heeft alle aanleiding veel van haar te verwachten. Mag ook wel na Rutte I, II en III. Misschien juich ik te vroeg, maar dat doe ik liever dan niet juichen.
Wat jammer dat ze nu de ranzigheden in omroepland op haar bordje krijgt. Ja, eerste moet het Openbaar Ministerie zich met de aangiften bezighouden, maar zij moet de boel gaan aanpakken, in ieder geval ervoor zorgen dat iedereen zich in de bonte televisiewereld veilig voelt. Daaraan zal ze haar handen vol hebben, terwijl juist de culturele sector enzovoort.
Ik spreek weleens mensen die bij de televisie werkzaam zijn, en als je wat langer met hen in gesprek bent, gaat het al snel over grensoverschrijdend gedrag. Bekende namen liggen voor het oprapen, zo zichtbaar dat je afvraagt waarom ze nog niet opgeraapt zijn. Macht kan het slechtste in ons naar boven halen. 
Zelf heb ik meer met de radio te maken en daar hoor je het minder. Kan zijn dat ik niet goed oplet, maar het podium is niet zo spectaculair als televisie, waar een ander soort populariteit aan de orde is.
Het programma The Voice of Holland heb ik nog nooit gezien, maar mijn nieuwsgierigheid naar de koppen die gaan rollen, is gretig, misschien iets té, wat ik me vaag verwijt, want het is toch een vorm van ramptoerisme. 
En ik verwijt mezelf ook dat ik eerder geneigd ben Humberto Tan te geloven dan Ali B, wat komt doordat ik Ali B. al heel lang een narcistische praatjesmaker vind, maar dat heeft niets met de zaak te maken, denk ik.