Bol

 Mijn kapper houdt van kunst en kitsch. In zijn bedrijfsruimte staan of hangen telkens nieuwe dingen. `Dingen’ is een respectloos woord, maar zo bedoel ik het niet. Weet alleen niet altijd wat iets is. Goudkleurig hondje, prima, dat is een goudkleurig hondje, maar niet alles is even duidelijk.
Terwijl hij me knipt, vertelt hij dat hij volgend weekend naar Barcelona gaat, speciaal voor een opera die nergens anders te zien is. Voor zulke dynamiek heb ik altijd bewondering. Ik ga te weinig naar ver weg om iets mee te maken wat elders niet kan. Te veel bezig met het hier en nu.
Hij zegt dat de opera van Puccini is.
“Altijd goed, Puccini,” zeg ik, want volgens mij hoort hij dat graag. Lekkere naam om uit te spreken, Puccini.
Maar waar ik al een tijdje mee bezig ben, is het oberveren van een voorwerp dat ik niet kan benoemen. Ik zou ook niet kunnen zeggen of het een kunstwerk is, een soort paal, maar ook weer geen paal, meer dan een paal, ongeveer anderhalve meter hoog. Onderin zitten twee glazen cilinders met lichtdraden erin. Bovenop de constructie staat een grote gouden bol waaraan allemaal kleine glazen bolletjes hangen, ze lijken van kristal.
Interessant is dat het niets in me oproept. Nog nooit zag ik zoiets.
Ineens houd ik het niet meer: “Alsjeblieft! Wat IS dat?”
De kapper is blij met mijn vraag: “Ja, ik ben natuurlijk al bezig met Kerstmis.”
Hij staat achter mijn hoofd, ik kan hem niet vragend aankijken.
Hij licht het toe: “Die zet ik voor het raam, maar hij is nog niet af, hoor.”
Ik heb geen reactie paraat. Hoe dan ook iets anders dan een vrolijke kerstman of een grote ster. Misschien moet ik er dit jaar ook wat meer van maken. Zo’n tijd is het wel. 
Maar eerst Sinterklaas!