Bonen

Eind jaren negentig was er een televisieprogramma dat Sex voor de Buch heette. Presentator was Menno Buch. Of ik het goed samenvat, weet ik niet, maar het ging over mensen die zich seksueel graag buitengewoon gedroegen. Dat is het woord: buitengewoon. Ik zag weleens een aflevering, maar daar herinner ik me nauwelijks iets van. Wel dat ik dacht: wat raar. 
In een aflevering die ik niet zag, maar waarover ik de volgende dag las, zat in een man zonder kleren in een teil vol bruine bonen (of witte) terwijl hij in de weer was met seksuele handelingen, met zichzelf of iemand anders – dat ben ik even kwijt nu. Wat raar, dacht ik weer, maar ook vond ik het prima dat dit was vertoond, dan hadden we het dieptepunt qua Nederlands televisieamusement tenminste gehad. Het ruimt op als je zoiets achter de rug hebt.
Er waren toen gelukkig nog niet zo veel praatprogramma’s, maar in die er waren mocht Menno Buch het allemaal op interessante wijze komen uitleggen. Daar werd geduldig naar geluisterd. Niemand had het over een corrigerende taakstraf.
De 50 uur durende dansmarathon die vorige week op televisie werd vertoond, heb ik ook niet gezien. Wel las ik erover. Over blaren, vreemde psychische verschijnselen, bloedneuzen, uitdroging en nog zo wat verschijnselen waar een deel van het Nederlands publiek graag naar kijkt. Het winnende koppel kreeg een ton. De vrouw van dat duo zat verdoofd te kokhalzen en kon pas weer praten toen ze het geld kreeg.
Als je je grijze voordeur kobaltblauw wilt schilderen, moet je de overheid om toestemming vragen. Je verzoek wordt behandeld door de welstandscommissie. Kan goed zijn dat het niet mag omdat de commissie een kobaltblauwe voordeur niet mooi vindt.