Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Bord

In sommige media wordt het een dans genoemd. Dan bedoelen ze de pogingen een coalitie te vormen: “De dans is begonnen.” Misschien is de dynamiek vergelijkbaar, maar erg prettig om naar te kijken is het niet.
Wat je altijd ziet: vóór de verkiezingen doet iedere lijsttrekker alsof het landsbelang he-le-maal in onze handen ligt, wij, de kiezers. Zij hebben er natuurlijk ook over nagedacht, hahaha, maar wij hebben het voor het zeggen. Totdat de stemlokalen sluiten, is dat misschien min of meer zo, daarna houdt het op. We zijn geïnteresseerd in het antwoord op de vraag Wat nu?, maar moeten met die interesse niet voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Beter als we er niets meer mee te maken willen hebben. En als we dat tóch willen, is dat niet de bedoeling.
Namens ons staan er journalisten met ongeduldige microfoons te wachten voor de uitgang van zalen en zaaltjes waarin over coalitie wordt vergaderd. Na lange tijd komt er iemand naar buiten, bekaf en belangrijk en met een geheimzinnig glimlachje. Of die misschien iets kan zeggen? Uiteraard valt er heus wel wát te zeggen, maar dat gebeurt niet. Hoort bij het spel. Het is niet alleen een dans, maar ook een spel. Een van de saaiste zinnetjes in dit verband is: “Alle opties liggen op tafel.” Dan snel doorlopen. 
Bij ons thuis liggen ook de hele dag alle opties op tafel, overal liggen opties op tafel, ook op onze nachtkastjes, nergens zijn er geen opties. Als je het woord een paar keer achter elkaar achter elkaar uitspreekt, gaat het over iets hupsigs in een kinderkamer in bonte kleuren.
Een voor mij nieuwe uitdrukking hoorde ik in Nieuwsuur. Over verkenner mevrouw Jorritsma: “Ze weet hoe Rutte het bord leeg eet.”