Bovenarm

Er moet een verschil zijn tussen ongewenst gedrag en grensoverschrijdend gedrag.
Ik lees dat er een docent van de Toneelacademie Maastricht `thuis zit’ vanwege een signaal over een groepsles. Daar ging hij tegenover een studente over de schreef. Hoe over de schreef, is nog niet duidelijk. De studente dient geen klacht in, maar toch heeft de Toneelacademie maatregelen genomen. Op die school geef ik zes dagen per jaar les, een blok, zoals dat heet. De docent zal ik kennen, de studente misschien ook. Dadelijk bel ik uiteraard even rond om het fijne ervan te weten – nou ja, het fijne.
Het komt erg dichtbij, merk ik. Had ik eergisteren ook toen ik hoorde dat er een Engelse minister was opgestapt. Vijftien jaar geleden had hij een hand op de knie van de journaliste gelegd. Die journaliste maakt er geen punt van, toen ook niet. Ze zei alleen dat hij zijn hand thuis moest houden, anders gaf ze hem een klap in zijn gezicht. Zo kun je zoiets ook oplossen. Het gerucht gaat dat de minister meer op zijn kerfstok zal hebben, anders was dit incident geen aanleiding geweest voor zo’n grote stap.
Een hand op een knie. Ik dacht uiteraard aan mijn eigen handen, ik keek er ook even naar. Een van de twee zal vast weleens een knie hebben vastgepakt. Of een bovenarm. Die kan ik onweerstaanbaar aantrekkelijk vinden. Ik grijp die dan niet vast, een zachte aanraking is voldoende. Maar ja, achteraf kun je er dan nog steeds gloeiend bij zijn.
Door dit stukje te schrijven ben ik al fout bezig, want het kan zijn dat ik een kwestie bagatelliseer. Dat wil ik niet. Ik zei alleen maar dat er een verschil is tussen ongewenst en grensoverschrijdend gedrag. Grenzen zorgen voor veiligheid, een hoog goed.