Brandalarm

Je moet als ouder mens (wanneer ben je dat?) een zin liever niet beginnen met “In mijn tijd was er geen…”, want bijna altijd is het informatie waar niemand iets aan heeft. Voor tijd staat meestal nog iets: schooltijd, ik noem maar wat.
Ik zit te lezen over scholierenorganisatie Laks. Daar kun je naartoe bellen als bijvoorbeeld in deze periode klachten hebt over het eindexamen. Heel veel scholieren doen dat.
De organisatie bestaan 40 jaar, was er nog net niet tijdens mijn leerplichtige jaren. Ik zocht even op waarvoor de afkorting ook alweer stond: Landelijk Aktie Komitee Scholieren. Natuurlijk! Aktie Komitee wordt nog steeds zo geschreven als toen.
Er melden zich leerlingen die het examen te moeilijk vinden. In mijn schooltijd kon je dat wel vinden, maar klagen had geen zin. Bij wie trouwens?
Een docent zegt dat die klachten nu niet zinloos zijn: “Er worden veel dingen meegewogen bij het bepalen van de normering. De klachten die hier binnenkomen zijn daar onderdeel van.”
Een klacht kan ook zijn dat het brandalarm is afgegaan, maar een van de vrijwilligers van Laks zegt dat het een TikTok-truc is, overgewaaid uit Amerika: daar ben je bij brandalarm blijkbaar automatisch geslaagd. Hier niet.
Ik moest denken aan een schrijfles die ik een tijdje geleden gaf in de gevangenis in Arnhem, de Blue Band , aan veertien zware jongens. We waren goed bezig, toen ik ergens een bel hoorde afgaan, ik dacht het brandalarm. Ik vroeg: “Heren, moeten we nu het pand verlaten?”
De zwaarste jongen stond op: “Prima idee, Thomas. Als jij voorop gaat, lopen wij achter je aan.”
Was geen brandalarm.
Vorig jaar werd er bij het Laks 312.000 keer geklaagd. Vind ik nogal wat. Worden er dit jaar meer, echt waar.