Buiten

Het komt er te weinig van, maar ik vind het wel belangrijk: af en toe helemaal niets doen. Ik heb het niet over vakantie. Dan doen we trouwens vaak veel te veel om van de vakantie een echte vakantie te maken. 
Nee, ik bedoel overdag. Je bent met van alles bezig en dan een kleine pauze inlassen. Een paar minuten helemaal niets. Beetje voor je uit kijken, niet nadenken over wat er dan toevallig toch in beeld komt, nee niets.
In Amerika zijn ze er jaloers op. Staat in Time Magazine. Daar kunnen ze het niet, weten zelfs niet eens hoe het moet. Er worden ook een paar deskundigen aan het woord gelaten, natuurlijk. Bijvoorbeeld stress- en burn-outcoach Carolien Hamming. Ze legt uit wat niksen is. Dat is het woord immers: niksen. Ze zet uiteen dat wat je dan doet geen enkel doel dient. Nou, zeg ik dan (als niet-deskundige), het dient wel een doel, maar daaraan moet je dus niet denken terwijl je bezig bent met niksen, want dan is niksen geen niksen meer. Een hoogleraar uit Rotterdam, Ruut Veenhoven, verduidelijkt: “Denk aan simpelweg in een stoel zitten en uit het raam kijken.” Toevallig is dat een gang van zaken die me dierbaar is: vanuit een stoel een paar minuten naar buiten kijken zonder goed te zien wat zich daar afspeelt, nee, buiten is vooral een grote lege ruimte, terwijl die leegte niet onaangenaam is. Allerbeste is dat je niet weet wat er gebeurt, terwijl je daar zit. Wel moet je jezelf na een paar minuten tot de orde roepen: nu is het afgelopen. Dat je dat moet, zegt genoeg, want moeten hoort niet bij niksen. 
Ik ben er trots op dan men vanuit de Verenigde Staten hier gefascineerd naar kijkt. Zorg er wel voor dat er niemand in de buurt is die kan vragen: “Is er iets?”