Castro

Bij veel sta je niet stil en dat is maar goed ook, want zo komen er nog meer verrassingen dan er al zijn. Als Trump president wordt, wat door alle hogere machten moet worden voorkomen, is de nieuwe vicepresident James David Vance, over wie we de afgelopen dagen al het nodige konden lezen. Nieuw was voor mij dat zijn baard voor veel Amerikanen aanleiding is er ook een te laten groeien.
Lang geleden dat in het Witte Huis een baard gangbaar was. Heb ik niet zelf uitgezocht, maar gelezen. In 1933 had een vicepresident een snor en aan het einde van de negentiende eeuw was er een president met een baard. Geen informatie die veel aan je toevoegt, maar ja, van bijna alles wat me onder ogen komt, neem ik dwangmatig kennis. 
Ik begrijp nu ook dat de baard niet echt populair was in de VS. Meer iets voor hippies. En mensen die iets te verbergen hebben. En Fidel Castro had er een, bah! Wordt nu allemaal anders. Door James David Vance.
Hier heeft de baard niets te klagen. Of het een rol gespeeld heeft dat onze koning er ineens een had, weet ik niet. Ik kan me hem niet meer zonder voorstellen. Zelf heb ik nooit de behoefte gehad. Als ik me een tijdje niet geschoren had, werd er in mijn omgeving gezegd dat een baard me `een verstandige uitstraling’ gaf, voor mij aanleiding meteen het scheermes te pakken, want er zijn al genoeg misverstanden.
Weet nooit wat ik moet zeggen als een vriend van vakantie met een baard terugkeert. Het zinnetje “Hé, je hebt een baard” is een sterk voorbeeld van een overbodige mededeling. Compliment is beter, maar ik vind de beharing meestal matig. Beetje slordig gaat nog wel, maar een enorm verzorgde baard kan me benauwen. Doe iets anders me je tijd, denk ik dan.