Centen

Het moet makkelijk zijn grappen te maken over de subsidie die een ondernemer uit Elst krijgt om toiletrollen te drukken waarop argumenten staan tégen een verdrag van Oekraïne. We hebben het uiteraard over het referendum 6 april, een tamelijk zinloze gebeurtenis, want er zullen te weinig stemmers komen om dat referendum geldig te laten zijn. En de regering hoeft zich niets van de uitkomst aan te trekken. De ondernemer is `een bezorgde Nederlander’. Raar dat er geen grapje in me opkomt. Misschien zijn er ook mensen verontwaardigd. Ze zeggen `en dat van onze centen’. Dat is het referendum ook. Mijn verontwaardiging spaar ik liever op voor andere kwesties, wat me niet moeilijk afgaat als ik vluchtig denk aan veel wat er gesubsidieerd wordt. Je kunt ook zeggen: goed dat het kan. Wel blijf ik een beetje hangen in een vraag: wil ik me op de wc verdiepen in een verdrag met Oekraïne? En die vraag gaat op in een groter geheel: namelijk ons wc-leesgedrag. Van René Froger is bekend dat hij tijdens de stoelgang min of meer de hele Telegraaf doorneemt. Hoe ik dit weet, weet ik niet meer, maar ik weet het zeker, ook dat hij daarom behoefte heeft aan een ruim toilet. Als hij te krap zit, krijgt hij een slechte verbinding met de krant. Deze informatie beschouw ik niet als winst bij alles wat ik al weet. René Froger lijkt me trouwens niet iemand die zich met Oekraïne bezighoudt terwijl hij zich ontlast. Dit is geen waardeoordeel. Laat ik met de billen bloot gaan: ik lees er ook. Geen hele krant, nee, hooguit één artikel, maar dat kies ik wel met zorg uit. Het moet bijvoorbeeld niet gaan over vrijwillige levensbeëindiging. Lees ik ook, maar niet daar. Nee, het huiselijk leven van een operazanger. Weetjes over de kosmos. Oekraïne, nee. Dát zou trouwens eens onderzocht moeten worden: wie leest er niet op de wc en wie wel, en wat. Lijkt me typisch iets voor de universiteit van Nijmegen.