Citroen

Natuurlijk worden er lijstjes gemaakt met woorden die van deze crisistijd zijn. Of ze in het Nieuwe Normaal nog steeds worden uitgesproken, valt nog te bezien en te beluisteren. Nu hebben we behoefte voor veel een woord te bedenken. Hebben we nodig om uit te leggen wat we begrijpen en wat niet. Zo gaat dat. 
Op deze plaats behandelde ik al `coronakleurtje’, een woord dat in het Oude Normaal ondenkbaar was. Ja, misschien als je veel Corona-biertjes had gedronken, telkens met een partje citroen in de hals van de fles, zoals het hoort. Na een flesje of tien en dus ongeveer twee citroenen kun je inderdaad een fascinerend kleurtje krijgen. Soms helpt een nachtje slapen nauwelijks. Vlekken gaan er niet uit,
Met coronakleurtje wordt nu `lekker bruin’ bedoeld. Krijg je als je meer tijd hebt om in de buitenlucht te recreëren. Als iemand tegen je zegt “Ah, coronakleurtje, zie ik” heb je niet meteen een reactie paraat. Ja, je probeert ontspannen te lachen.
Coronakilootjes, ook zo’n woord. Ik ben er nooit voor een kilo een kilootje te noemen, want dat helpt niet. Het is net alsof de kilo een detail is, maar een kilo blijft een kilo. Je weet best hoe de cornakilo’s veroorzaakt zijn, maar het is lastig er losjes over te praten. Weer: je probeert ontspannen te lachen. Heeft geen zin te roepen dat het aan de gesloten sportclubs ligt. Mijn coach zegt altijd: “Afvallen doe je in de keuken, niet hier.” En zo is het.
Treinmijder. Woord is ook nieuw voor me. Paar weken geleden besefte ik het niet, maar nu ik het lees, voel ik dat het een woord voor mij is. In het Oude Normaal wilde ik het vaak graag zijn, maar dat kon niet, want je wilde soms ergens heen, traag of niet. 
Nu ben je het gewoon.