Concentratie

Paar dagen geleden kreeg ik een sms-bericht met de volgende tekst: `Zin in je!’ Ik zat nogal met gedachten te worstelen, niet per ongeluk, maar doelgericht. Soms doe ik dat: ga ik even zitten, negeer alles uit de wereld om me heen en probeer aan niets te denken. Dat laatste lukt me nooit. Ik ken mensen die dat goed kunnen en natuurlijk vraag ik hoe ze dat doen. Dat leggen ze me dan uit, het is een vorm van concentratie, maar die uitleg dringt maar matig tot me door. Ik doe wel mijn best. De telefoon zet ik dan ook uit en soms vergeet ik die weer aan te zetten, waardoor de dag aan kwaliteit wint. Een paar dagen geleden dus niet. Ik hoorde het signaal dat er een sms-bericht was binnengekomen. Krijg ik niet vaak, wat ik niet betreur, en daarom was ik toch nieuwsgierig. Ik liet mijn gedachten voor wat ze waren en las het: `Zin in je!’ Er stond geen naam als afzender, maar een telefoonnummer dat ik niet kende. Het was dus niet een van mijn intimi, want die namen bewaar ik in mijn telefoontje. Wat te doen? Ja, ik kon het nummer natuurlijk bellen en vragen wat min of meer de bedoeling was, maar misschien belandde ik dan in een gesprek waarvan ik de rest van de dag uit mijn doen zou zijn. Ik besloot even af te wachten. Als de afzender echt zin in me had, kwam er vast nog een bericht, bijvoorbeeld waar ik bleef. Ik stuurde een vraagteken terug, maar daar kwam geen reactie op. Ik kon dus niet de bedoelde bestemming van het gretige bericht zijn. Foutje. Kan gebeuren. Ook daarom sms ik zelden. Eigenlijk alleen in dringende gevallen (`Zin in je!’) Sommige mensen sms’en zo’n beetje de hele dag. Mijn humeur knapt daar nooit van op. Soms sta je er niet bij stil dat iets ooit is uitgevonden. Het sms-bericht bijvoorbeeld. Toch is dat gebeurd. In 1984 door een Finse ingenieur, Matti Makkonen. Hij overleed deze week, 63 jaar oud. Je hoort niet zo vaak dat iets in Finland is uitgevonden.